________________
વીરામું] સહમદશના
૨૨૫ છે. સર્વ કાળ, દેશ, અવયવ સંપૂર્ણ એવું તે જ્ઞાન થયા પછી તેના ઉપર જુદા જુદા શબ્દ લગાડવામાં આવે છે. જિન, સર્વજ્ઞ, સર્વદશી વગેરે ન લગાડવામાં આવે તે બધું એકી સાથે તેમ કેવળજ્ઞાનમાં માનવું પડે માટે જુદા શબ્દ છે. જેને જ્ઞાનાવરણીય, સત્તા, ઉદય બંધમાં નહિ તેને આત્મા કેણ? તે વીતરાગ. જેને જગતના કોઈ પણ પદાર્થ તરફ પક્ષપાત અને અરુચિ નથી. કેઈ પણ પદાર્થ સંબંધી, રાગ કે દ્વેષ નહિ, તે જીવ જ્ઞાનાવરણ કર્મ વગરને હાય. તેને જ્ઞાનાવરણ કર્મ સત્તામાં, ઉદયમાં અને બંધમાં ન હોય. જે મારા તારાની રમતમાં પડેલા છે, જેમકે મારો ભગત એટલે તારે. તું મારે શરણે આવ્યા તેથી હું તને સર્વ વાતથી છોડાવીશ. શત્રુ હશે તેને હરાવીશ. જેને આવી રીતે રાગદ્વેષ છે તે જ્ઞાનાવરણ બાંધ્યા વગર રહે નહિ. માટે તે બંધ, ઉદય, સત્તામાં હોય તો તેને અખંડ જ્ઞાન હોય જ નહિ. તેથી આત્મા, જીવ દેખવાને તેને વખત જ નહિ. પણ આત્માનું જ્ઞાન કોણ ધરાવે ? અતીન્દ્રિય જ્ઞાન ધરાવનાર, જીવ કે આત્મા એ નામ હોય તે જૈનના ઘરનું. બીજાએ ઉછીનું લીધું. તેને જીવ કે આત્માને, તેના ગુણને, તેને કિનારાં કર્મને, તે કર્મનું ઘટવું, બાંધવું, વધવું કેમ થાય છે તેને વિચાર જ નહિ. તમે કઈને ત્યાંથી દાગીને ઉછીને લાવે તેનું તમારે ત્યાં નામું હોય જ નહિ. જીવ, આત્મા શબ્દ જૈનેતરે ઉછીને લીધે છે. માટે ત્યાં તેને વિચાર જ નહિ. કેટલાક ભણેલા સાધુ કહે કે આ કડાકૂટ શી? જીવ, અજીવ વગેરે નવ તત્વ કહે છે તેમ તેઓ દ્રવ્ય, ગુણ, સામાન્ય, પ્રમાણે, પ્રમેય વગેરે તરીકે વિચાર કરે. સત્વ, તમે,
