________________
ષોડશક પ્રકરણ
[ વ્યાખ્યાન
૨૨૦
પ્રકરણને રચતા થકા આગળ સૂચવી ગયા કે આ સ`સારમાં આ જીવ અનાદિ કાળથી કેવળ રખડપટ્ટી કરી રહેલા છે. અર્થાત્ દરેક ભવમાં જન્મ લેવા, જહેમત ઉઠાવવી, જર, જોરૂ અને જમીન ભેગાં કરવાં અને મિનિટમાં (minute)માં મૂકીને નીકળવુ' પઢવું, લવારિયા વગેરે ભટકતી પ્રજા છે, છતાં તે મેલીને નીકળતી નથી. જે મેળવે છે તે લઇને જાય છે. એક ગામથી બીજે ગામ યાવત્ ગામેગામ ભટકે ખરી છતાં મેળવેલુ' લઈને જાય. મેલીને જવાની જાત હેાય તેા આ જીવની છે. આ જીવ એવી ભટક્તી જાતના છે કે જીવન પર્યંત મહેનત કરીને મેળવે છે. આહાર, શરીર, ઇન્દ્રિય, શ્વાસોચ્છ્વાસ, વચન, મન, કાયાની શક્તિ મેળવે છે, એ રીતે છ પર્યાપ્તિ જેને કહેવાય છે તેને ખીલવે છે છતાં છેડે મીંડું. પહેલાં જન્મમાં જેટલી આહારશિકત કેળવી છે તેમાં જતી વખતે ગળથુથીની પણ મુશ્કેલી છે. આ ભવમાં આળ્યે, તેમાં આહારશિક્ત ખીલવતાં વયેા. ક્રમે જન્મ્યા. જન્મ્યા ત્યારે શરીર એક વેંતનું હતું. ઇન્દ્રિયાની, શ્વાસોચ્છુવાસ લેવાની, ખેલવાની વિચારની શક્તિ ખીલવી, જેમ જેમ અવસ્થા થતી ગઈ તેમ તેમ ખીલવતે ગયા પણ છેવટે તા તે છેઠુ દેવાની. જ્યાં ભવના ઈંડા આવ્યેા ત્યાં એક પણ કિત આગળ રહેવાની નહિ. આ સ`સારમાં રહેલા દરેક જીવનું આ થતું આવ્યું છે.
જો કાંટાવાળા રસ્તા સિવાય બીજો કોઈ રસ્તા હોય તા તે રસ્તે જઇએ. બીજા રસ્તા ન હોય તેા કાંટાવાળા રસ્તે જાળવીને ચાલવું પડે. અહીં આગળ ચાદરાજલેાકના જીવા તે રસ્તે ચાલ્યા, ચાલે છે અને ચાલશે. જીવનમાં શક્તિએ
