________________
ડશક પ્રકરણ | વ્યાખ્યાન પણ તે મુખ્ય ભકિત નહિ. છોકરાને ખવડાવવું, મિજમાં રાખવો તે આરોગ્યને અંગે. તેમ જિનેશ્વરની ભકિત, પૂજા, સેવા, સત્કાર, સન્માન તે શાને અંગે ? તે એમના વચન, એમના શાસન, એમના ઉપદેશ અને હુકમને હું તહત્તિ ગણવાવાળો છું એમ જ્યારે થાય ત્યારે ખરી ભક્તિ આવે.
તેમના શાસ્ત્રને અંગે કેટલાક કહે છે કે આ બેટાં, અપ્રમાણ, ગપ્પાં, જતિનાં એમ બેલનાર કે ગણાય ?
બે પગે ચાલનાર મનુષ્ય કહે કે તારા જેવાને ઘરમાં પેસવા નહિ દઉં પણ આવ્યું છે માટે શું કરું તેથી બસ. તેમ જે મનુષ્ય કહે કે શાસ્ત્ર જૂઠાં છે, અપ્રમાણ છે, કબૂલ નથી તે તું હે ભગવાન! હે ભગવાન! શું કરે છે. આવું તે જે નાકકટ્ટા હોય તે કહે કે ભગવાને કયાં કંઈ આપ્યું છે? કેમ? તે ભગવાન વીતરાગ છે. તેમ ભગવાનને કહેનારો લુ, ઠગાઈ કરનારે, નાલાયક છે. વચનને મહિમા
જિનેશ્વરનાં વચનોની આરાધના જેટલી કરે તેટલું જ ધર્મ છે. માટે ધર્મને માટે વચનની આરાધના ઉપર તત્પર રહેવું જોઈએ.
આજ્ઞા, ભક્તિ, જિનનું નામ નહિ ને વચન કેમ? તે તીર્થ કર માનીએ છીએ તે તેમના વચનથી. તીર્થકર જન્મના મૂંગા હતા તેથી અમને તીર્થકર મનાવવા માંગે તો માનવા તૈયાર નથી. શાસ્ત્રકારે કહ્યું છે કે-જાનિ નિત્યારૂમન રત્નાકર कर्माणि ॥ केवलमधिगम्य विभुः स्वयमेव ज्ञामदर्शमनन्तम् ।
