________________
એગણીસમુ’]
સદ્દ દેશના
૨૦૯
“મુવલાનો વિ નન્નથ” (વિ૦ થિ ૪, ૫૦ ૨) એક પુર્દૂગલ પરાવર્તનથી વધારે રખડવાના હાય તેને આ વિચાર જ ન આવે. કયા ? અનાદિ કાળથી રખડપટ્ટીમાં હું છું, તેમાંથી બહાર નીકળું. પણ આ વિચાર છે પુદ્ગલ પરાવત હોય તા જ આવે. જેને વીજળી જેવા વિચાર આવે તેને એક પુદ્ગલ પરાવર્તની મુદ્દતની મોક્ષ માટેની હુંડી. ત્યાંથી આગળ વધ્યા ત્યારે બીજી' બધું કામ નામું. એક જ કામ રખડપટ્ટી બંધ કરવી, કરવી ને કરવી.
દુનિયામાં શૂરા સરદાર કેસરિયાં કરે ત્યારે જે વૈદ પાતયામિ હાર્યે સાયામિ' રાખે છે, તે ભવાભિનઢીઓ કરે. પણ અહીં તા હાર્યે સાધવાચૈવ આ ભવે સાધું, અહીં ન સધાય તા આવતા ભવે તે જરૂર સાધું જ. કેસિરયાવાળાને મરી ગયા પછી કઈ નહિ. તેમ આને એ ત્રણ ભવા લઇને સાધુ પણ મરણથી પાછા ન હડ્ડ'. આ કેસરિયાવાળાને તે અનતા જન્મે, અસખ્યાતા જન્મે, ગણત્રીના જન્મે સાધુ, સાધુ' ને સાધુ`.
હાર્યે સાધામિ॰ પાંડવાની માફક દોહ્યલા પથ નહિ. પાંડવાની દ્રૌપદીને ઘાતકીખ'ડના પદ્મોત્તર લઈ ગયા. કુ'તીએ કૃષ્ણને ખબર આપી કે આમ થયુ' છે. મારા કુટુંબની કન્યા, પરણેલી કન્યા ઉપાડી જાય. સામાન્યના તાખામાંથી લઈ જાય તેા જીવતર નકામું ગણે, અવિવાહિતને લઈ જાય તેા લાકે લઢવાડ કરે. તેા પછી આ તે વિવાહિત સ્ત્રી તેને લઈ જાય. એ વાત ત્રણ ખ'ડના માલિકે સાંભળી ત્યારે તેની શી દશા થઇ હશે ? કેમ ? તે બન્ને મામા ફાઇના છે. એ
