________________
૧૧૮
ડિશક પ્રકરણ
[ વ્યાખ્યાન
સવારે કહ્યું હતું ને? ત્યારે શેઠે કહ્યું કે તે મારી ભાવના હતી. આ પણ તમારી બુદ્ધિ,
ભાવના કઈ? આખું જગત ક્ષે જાવ. તે તમારા શાસ્ત્ર-શાસન ખેટાં. જગતમાં બધા ભવ્ય નથી. તે બધા મિક્ષે જાય નહિ. તે તમે કહે છે કે બધા ક્ષે જાવ તે તે ખોટું ગણાયને? સાચે સમતી કેણ?
એક બિમાર પડે ત્યારે ફેમીલી (family) ઑકટર કે ગામને ડૉકટર આવી ગયે. તેને કહ્યું કે બે કલાકમાં જવાને છે છતાં આપણા મનમાં આવે ખરું કે મરે? પરંતુ જીવે તેવી ભાવના આવે છે. તેમ અમારી ભાવના આખું જગત તરે પણ તેમાં લાયકાત હોય તે તરે તે વાત જુદી. અભવ્ય ડૂબતા રહે તેવી ભાવના અમારી નથી, પણ તે તરી જાય તે અમારી ભાવના. પણ તેનું નસીબ ન હોય ને ન તરે તે વાત જુદી. માટે જે સમકિત પામે તેની ભાવના આખું જગત પાપ કરવાથી દૂર રહે ને કર્મથી છૂટું થાવ એ હેય. આવી ભાવનાથી જ દેવ, ગુરુ અને ધર્મ માને તેથી જ “સમક્તિ” ગણીએ છીએ. દેવાદિની જડ આખા જગતના કલ્યાણની ભાવનામાં.
કોઈ જીવમાં ઘાતક, દ્રોહ બુદ્ધિ નહિ. ત્યારે બીજામાં ઊઠે રે મુરારિ! તમારા વિના કંસને ખેડો કણ કાઢશે છે.” ખેડ કાઢવા માટે પરમેશ્વર માન્યા. દહીંનાં મટકા ફિડવા અંગે, ગોપીઓનાં ચાર ચારવાને અંગે દેવ માનવા १ नूतनजलधररुचये गोपवधूटीदुकूलचौराय । तस्मै कृष्णाय નમઃ સંસારમય વનાથ | (to ps ?)
