________________
પંદરમું] સદ્ધર્મદેશના
૧૬૩ હું આવું છું તેમ કહેવડાવતું નથી. ત્યારે શું કહે છે? તે હું તે પતિત થયેલે છું અને સાધુઓ ત્રિદંડથી વિરત છે. હું તે ત્રિદંડવાળ ચાવત્ પિતાના વેષની હકીક્ત કહી પિતાની સ્થિતિ બતાવે છે. પણ અધિકાર બતાવે–તેનું નિરૂપણ કરે અને તે પ્રમાણે વર્તન ન કરે તે તેના જે મિક્યાદષ્ટિ કોઈ નહિ. દરેક મતને દે, ગુરુઓ, પરમેશ્વરે જગતના કલ્યાણને માર્ગ દાન્ત, શાન્ત, મુમુક્ષુ તે જણાવે છે. ઉપદેશ કરવાને લાયક કોણ?
આત્માનું કલ્યાણ કોણ કરે? જેને ક્રોધાદિ શાંત થયા હેય, ઈન્દ્રિયોને દમી હોય અને સંસારથી રાગ ઉતારીને મોક્ષ માર્ગે જોડયો હોય તે જ કલ્યાણ કરી શકે. પણ પિતાને માટે શાંતાદિમાં બંધાયલે કેણું ગણે છે? કેઈ નહિ. વિષ્ણુ, મહાદેવ વગેરે કઈ પણ લે. તે પિતે જગતને શાંતિ આદિને ઉપદેશ આપે છે. પિતાને શાંતિ આદિના શરણે રહેવું છે ખરું? માટે શાસ્ત્રકારે કહ્યું કે મનુષ્ય અધિકારી બને, અધિકાર જાહેર કરે અને તે પ્રમાણે વર્તે નહિ તે તેના જે “મિથ્યાષ્ટિ” બીજે કર્યો? તે પ્રમાણે વર્તે નહિ તે શ્રોતાને શંકા થાય કે આ મેટા છે, કરતા નથી તે તેમાં શું હશે? આ વસ્તુ જૈન શાસ્ત્રકારે રાખી. તેથી કેવલી જ ધર્મને કહે કે તે શાથી કહેવું પડયું? બીજાને બાધ નથી. આપણે જાતિસ્મરણ માનનારા છીએ. ભવાંતરથી ત્રણ જ્ઞાન લઈને આવનારા જેવો છે તેમ માનીએ છીએ. તે કેવલી ધર્મ કહે છે તે શાથી? પહેલા ભવથી જાતિસ્મરણ કે અવધિજ્ઞાની કહેનારે તેમ કહે પણ કેવલી
