________________
નવમું
સદમે દેશના શબ્દની પ્રીતિ, નહિ કે પદાર્થની
અજ્ઞાની તે પરમેશ્વર કહે, ધારે. ગમે ત્યાંથી બાહ્ય પરમેશ્વર શબ્દ દાખલ કર્યો. જગતમાં શબ્દની પ્રીતિ જબરજસ્ત ગણાય છે, પણ પદાર્થની પ્રીતિ નથી હતી. તે કેમ જુદા પડે છે? આટલી મેટી સભા જેમાં ચકલું સરખું ન ફરસી શકે તેથી સભામાં બેઠેલા દરેકને પૂછીએ કે સંપ સારે કે કુસં૫? એ સો ટકા સંપ સારે એમ કહે, પણ કુસંપ સારે કહેવા કોઈ તૈયાર નથી. હવે તેમને બીજી વખત પૂછીએ કે સંપનાં અને કુસંપનાં કારણે ક્યાં? અને તેને અમલ અને તેને દૂર કેટલાંએ કર્યો? તે જાણુંવવામાં ૯૦-૯૫ ટકા નીકળી જશે. પછી ત્રીજી વખત પૂછીએ કે સંપનાં કારણોનો અમલ કેણું કરે છે? એકે નહિ નીકળે. ત્યારે આ શું? શબ્દની પ્રીતિ પણ પદાર્થની પ્રીતિ નહિ. સંપ કરનારની લાયકાત
સંપ કેણ કરી શકે? કેણ વધારી શકે અને કેણ ટકાવી શકે? તે જે આ ત્રણ વસ્તુમાં તૈયાર હોય છે. પહેલાં એ કે કેઈને નુકશાનમાં આપણે આવવું નહિ. એ જેની તમન્ના હોય, આપણું માનસિક, કાયિક પ્રવૃત્તિ કેઈને નુકશાન કરનાર ન હોય તે આ સંપનું પહેલું કારણે
પણ “મેંને પીઆ, મેરા બેલને પીઆ, અબ કૂવા ધસ પડે.” તેમ મારા માટે બીજાને જીવ જાય તે માટે કંઈ નહિ. માટે કેટલાક કહે છે ને કે “પરની તારે શી પડી? તું તારી સંભાળ.” આવી સ્થિતિવાળો કહે કે સંપને ચાહું છું તે કે ગણાય? તેમ આ ઉપાધિવાળા પુલે તેની
