________________
૩૪
શિક પ્રકરણ
[ વ્યાખ્યાન
આવી છે. વૈદે બધે તપાસી જોયું, પણ કંઈ માલમ પડયું નહિ. ગળામાં, નસમાં, શરીરમાં કઈ વિકાર નથી, ત્યારે વિદે પૂછ્યું કે તારી સાંë કયે રસ્તે આવી? પેલાં ખેતરે દેખાય છે ને ત્યાંથી આવી. વૈદે તે તરફ જોયું. ત્યાં ચીભડાં હતાં તેથી આ સાંઢણીએ ચીભડું લીધું જણાય છે તેથી તે ગળામાં ભરાઈ ગયું છે. પેલા ચારેને કહ્યું કે સાંઢણુને બરાબર પક્કજે. તેમ કહી વૈદ જરાક છેટો ગયે અને ત્યાંથી દેટ કાઢતે આવીને ગળા ઉપર લાત મારી તેથી ચીભડું ભાંગી ગયું તેથી ગળામાં ઊતરી ગયું અને સાંઢણી સારી થઈ
આ બાજુ પિલા નેકરે વિચાર કર્યો કે વૈદુ ઠીક છે તેથી તે વૈદથી જુદું પડ્યું. અને પોતે દવાને કથળે લઈ વૈદું કરવા ચાલ્યું. ચાલતાં ચાલતાં કે ગામમાં ગયે. હવે તે ગામના ઠાકોરની માને ગળે ગુમડુ થયું હતું. ગામના લોકોએ કહ્યું કે નવા વદ આવ્યા છે. તેમને બોલાવ્યા. પિલાએ ચારે બાજુથી ડેસીને બરાબર પકડાવી અને પિતે લાત મારી તેથી ડેસી મરી ગઈ
આ જેમ દર્દી જાણ્યા વગર દવાને પ્રયોગ કરનાર ઊંટ દો. તેમ આપણે સર્વજ્ઞના શાસનને જાણીએ, કર્મના રેગ જાણીએ, સ્વરૂપે જાણીએ, ઔષધે જાણએ પણ સામે
યે દર્દી છે તે વિચાર વગર કરાય તે શું થાય ? તેથી જ શાસ્ત્રકાર કહે છે કે-“મપિર્ત મુજઃ my હુ હેરાના પરથાને) ( રાકા 8) વીતરાગ ભગવાનની દેશના દેનારા હોય, પણ ઘરનું કહેનારા ન હોય. જે ઘરનું કહે તે કેવલ પાપ, તે દેશના ગણાય? ચમકશો નહિ
