________________
દયાખ્યાન: ૭ વૈદું અને વૈદક્ની સમજણ
શાસ્ત્રકાર મહારાજા આચાર્ય ભગવાન શ્રીમાન હરિભદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજા ભવ્ય જીના ઉપકારને માટે ધર્મોપદેશ દેતા થકા આગળ પૂચવી ગયા કે આ સંસારમાં વૈદક શીખે એટલે વૈદી કહેવાય, કેમકે વૈદક ચીજ શી ??ગનાં કારણે, તેનાં સ્વરૂપ અને ચિકિત્સાને જાણે એટલે વૈદક શીખે. અને “વૈદ’ કહેવાય. પણ જો તે કઈ ચીજ ? તે વૈદકથી
જુદી નથી. યે દર્દી છે? તે કઈ અવસ્થાવાળે છે? તેને રિગ શાથી થયે? તે રેગની દવા કઈ? તે આપવાથી મટશે કે નહિ? આ બધું વિચારીને ચિકિત્સા કરે તે તે “વૈદું” કરી શકો ગણાય; નહિતર “ઊંટવૈદા જેવું થાય. એ પ્રમાણે અહીં પણ જિનેશ્વર મહારાજનું જે શાસ્ત્ર તે ધ્યાનમાં રાખીને વર્તે તે સાચું વૈદું. જાતજાતના તાવ
જગતમાં જે તાવ વીસ દહાડા કે મહિને રહ્યો હોય તે ઘર ઘાલી દીધું કહીએ, પછી તેને કાઢી મુશ્કેલ બને. છ બાર મહિનાથી આવતે તાવ તે “હાડજવર કહેવાય. તો પછી અહીં અનાદિ કાલ તાવ તેનું શું હોય? આને ક્રોધપ્રકૃતિ ક્યાર ની? એવી કઈ અવસ્થા છે કે જેમાં ઈષ્ટને નાશ અને અનિષ્ટને સમાગમ થાય તે પણું અ વેશ ન આવે? તેવી અવસ્થા એકે નહિ. જેમ નાનું બચ્ચું તેને ઈષ્ટ વસ્તુ મળે તે ખુશ થાય અને અનિષ્ટ મળે તે રડવા બેસે. ભલે ઈષ્ટ ન મળે તે શેક કરનાર ન થાય. ઈષ્ટને
