________________
૭૬
પણ નહિ, એમ મને તેા તેનું અસ્તિત્વ જ નાશ પામે. વળી કાઈ દ્રવ્યના (પદાથના) સર્વનાશ તે થતા જ નથી. માટે સાંખ્યા જે આત્માને નિર્ગુČણુ માને છે તે અહીં કહ્યા તે ધર્મોંસન્યાસ અને યેાગસંન્યાસરૂપે ઔપાધિક ગુણાના અને ચેગાના ત્યાગ રૂપે ઘટે. તત્ત્વથી મુક્તાત્મા ઔપાધિક ઔયિક કે ક્ષાયેાપશમિક ભાવાના અને જડસ્વરૂપ મન– વચન-કાયા રૂપ ગેાના ત્યાગ કરે છે. શુદ્ધ કેવળજ્ઞાનાદિ ગુણાનુ' પ્રગટીકરણ તા તેની સ્વરૂપાવસ્થા છે, તેના ત્યાગ થાય જ નહિ.
એ જ વાત હવે જણાવે છે
वस्तुतस्तु गुणैः पूर्णमनन्तैर्भासते स्वतः । रूपं त्यक्तात्मनः साधोर्निरभ्रस्य विधोवि ॥८॥
અથ : જેમ વાદળરહિત ચંદ્ર પેાતાના શુદ્ધ તેજથી સ્વય' પ્રકાશે છે, તેમ જેણે (સવ વિભાવના) ત્યાગ કર્યાં છે તે સાધુનું અનંત ગુણૈાથી પૂર્ણ એવું સ્વરૂપ સ્વયમેવ પ્રકાશે છે.
ભાવાથ : વાદળરહિત ચંદ્ર જેમ પેાતાના સહુજ તેજથી સ્વયં પ્રકાશે છે, તેમ સર્વ વિભાવ–પરભાવના ત્યાગ થતાં પ્રગટેલા અનંતા ગુણા વડે સાધુનું પૂર્ણ સ્વરૂપ પણ સ્વયં પ્રકાશે છે. અર્થાત્ વૈભાવિક ગુણા દૂર થતાં સ્વાભાવિક ગુણા પ્રગટે છે, માટે મુક્તાત્મા સવ થા નિર્ગુણુ નહિ પશુ પૂર્ણ શુદ્ધ ગુણેાથી યુક્ત છે, એમ માનવું તે પરમ
