________________
૧૪૫
અર્થ: વિવેકરૂપી શાણુ (સરાણુ) વડે અત્યંત તેજસ્વી (તીક્ષ્ણ બનાવેલુ) ધૈયરૂપી ધારાથી ઉગ્ર (મનેલુ) મુનિનું સચમરૂપી શસ્ર ક્રમ રૂપ શત્રુના છેદ કરવામાં સમર્થ બને છે.
ભાવાથ: સયમ દ્વારા કર્માંના છેદ કરવાના હાવાથી મુનિને સંયમ એ શસ્રરૂપ છે. આ સંયમરૂપ શસ્ત્ર વિવેકરૂપી સરાણુથી તેજસ્વી તીક્ષ્ણ મને છે અને ધૈય રૂપી ધારાથી ઉગ્ર બને છે ત્યારે તે શસ્ત્રથી કમ' શત્રુના છેદ કરીને મુનિ સર્વ ક્રમ મુક્ત થાય છે અર્થાત્ સંયમ જ્યારે વિવેક દ્વારા સંતાષયુક્ત અને છે ત્યારે કમ નિજ શરૂપ કર્મીની સિદ્ધિ થાય છે. એમ સંયમમાં જડ-ચેતનના ભેદજ્ઞાનરૂપ વિવેક અને એ વિવેક દ્વારા પ્રગટેલી નિરીહતા ભળે છે, ત્યારે તે સયમ કર્મોના નાશ કરી મુક્તિ આપે છે,
હવે વિવેકથી પ્રગટ થતા મધ્યસ્થ ભાવનું વણ ન કરે છે.
મા. સા. ૧૦
