________________
૧૯૨
એના જીવ નાના (સ્યાદ્વાદના) આશ્રય કરનારા પમ માનદમય બનેલા મહામુનિએ આલેક, પલકમાં સર્વાંત્ર યંત્ર'તા વર્તે છે.
'
ભાવાથ' : Rsિ'સા, જૂઠ, ચારી, મૈથુન, પરિગ્રહ વગેરે સ' પાપાનુ' મૂળ મિથ્યાજ્ઞાન અને અવિરતિ છે. અનેકાન્ત દૃષ્ટિથી મિથ્યાત્વ દૂર થાય છે અને શુદ્ધ તત્ત્વનું જ્ઞાન તથા શ્રદ્ધા દૃઢ થાય છે. તેના પ્રભાવે અવિરતિ ફ્ર થતાં વિરતિધર્માંની પ્રાપ્તિ થાય છે, ત્યારે સર્વ પાપા અટકી જવા રૂપ સવર અને નિરા થાય છે. માટે કહ્યું છે કે સ પાપાનુ` મૂળ અજ્ઞાન છે તેથી પણ આકરા દોષ એકાન્તવાદ રૂપ મિથ્યાજ્ઞાન છે. આ મિથ્યાજ્ઞાન સર્વાંનયાશ્રિત અનેકાન્ત દૃષ્ટિના વીકારથી ટળે છે, પછી જ્ઞાન સમ્યક્ મને છે અને તેના અળે હેય-ઉપાદેય તત્ત્વોના વિવેક પ્રગટતાં જ મોક્ષમાર્ગની (વિરતિની) પ્રાપ્તિ થાય છે.
આવા સ્યાદ્વાદી અને વિરતિવત આત્માઓનું સ્વરૂપ અને આનંદ વર્ણવતાં કહે છે કે— માત્ર નિશ્ચય કે વ્યવહારનય અથવા માત્ર જ્ઞાન કે ક્રિયારૂપ (સ^) એકાન્ત પક્ષના ભ્રમ તજીને સ` નયેયને આશ્રય કરનાર અને તેથી સમ્યજ્ઞાનના પરિપાકરૂપ ઉચ્ચ ભૂમિકાએ (ગુણસ્થાનકે) આરૂઢ થયેલા સ્વલક્ષ્યને નહિ ચૂકનાર (અપ્રમત્ત) અને સર્વાંત્ર પક્ષપાતરહિત (મધ્યસ્થ) એવા મહામુનિએ પરમ (આધ્યાત્મિક) આન ંદને અનુભવતા આલાક પરલાકમાં સર્વત્ર જયવતા વર્તે છે. અહી ગ્રન્થની સમાપ્તિ થાય છે.
હવે× ન્થની ચૂલિકા રૂપે ઉપસ'દ્વાર કરે છે.
