________________
ર૧૪ ચરણે પૂજ્ય છે, માટે ચરણેને ઘા નહિ કરે. રાજાની આજ્ઞા પ્રમાણે સુભટે તમતિના ચરણને ન લાગે તે રીતે બાણથી તેને હણ્ય અને છત્ર લાવી રાજાને આપ્યું.
અહી સજાની ભતમતિના ચરણની મૂઢ ભક્તિ જેવી, સ્વછંદમતિની શુદ્ધ આહાર પણ ગષણાદિ કિયા સમજવી અને ભૌતમતિને વધ કરવા તુલ્ય શાસ્ત્રને અનાદર સમજે.
હવે શાસ્ત્રની ઉપયોગિતા અને તેનું મહત્ત્વ જણાવતાં
अज्ञानाहिमहामन्त्रं, स्वाच्छन्द्यज्वरलचन्नम् । धर्मारामसुधाकुल्यां, शास्त्रमाहुमहर्षयः ॥७॥
અર્થ : મહર્ષિઓ, શાસ્ત્રને અજ્ઞાનરૂપી સપને માટે મહામંત્ર તુલ્ય, સ્વછંદતારૂપ તાવ માટે લંઘનરૂપ અને ધર્મરૂપી બગીચા માટે અમૃતની નીક તુલ્ય કહે છે.
ભાવાર્થ : અજ્ઞાન એ સર્પના ઝેર કરતાં પણ ભયંકર ઝેર છે, ભવોભવ ભાવ પ્રાણેને નાશ કરનાર છે, તેનું ઝેર શાસ્ત્રમતિથી ઊતરી જાય છે. સ્વછંદતા પણ મેહને ઉન્માદી જવર છે. તેને ઉતારવા માટે શાસ્ત્રમતિ લાંઘન તુલ્ય છે, અને એ બે રોગને નાશ કરવા પૂર્વક આત્મ ધર્મરૂપ બગીચાને (પુષ્ટિને) વિકાસ કરનાર શાસ્ત્ર અમૃતની નકતુલ્ય છે, એમ મહાજ્ઞાની મહાત્માએ અનુભવથી કહે છે.
