________________
૧૯૭૧
ભાવાર્થ : અહી ભયભીત થયેલા આત્મા સા સંસારસમ્રુદ્ધને તરવા કેવા પ્રમત્ત બને, તે જણાવવા એ દૃષ્ટાન્ત આપ્યા છે, તે આ પ્રમાણે—
૧. એક શેઠના પુત્રને મન સ્થિર કરી શકાય જ નહિ', તેવે આગ્રહ હતા, તેને સમજાવવા રાજાએ (કાઈ યુક્તિથી) ગુનેગાર મનાવરાવ્યા, અને તેને દેહાન્તદ'ડની શિક્ષા કરમાવી. છેવટે તેના વાલીઓની વિનતીથી રાજાએ જણાવ્યું કે તેલથી સપૂર્ણ છàાછલ ભરેલુ' પાત્ર હાથમાં લઈ સમગ્ર નગરમાં ફ્રીને પાઠે આવે તે તેની સજા માફ કરુ, જો રસ્તે ચાલતાં એક મિંદુ પણ તેલ નીચે પડશે તે ત્યાં જ તેના શિરચ્છેદ થશે. મરણમાંથી બચવાના અન્ય ઉપાય ન હેાવાથી શેઠના પુત્રે તે કબૂલ રાખ્યું, અને રાજાએ તેલથી છàાછલ ભરેલુ છીછરું પાત્ર તેના હાથમાં પકડાવ્યું. તેની સાથે ખુલ્લી તલવારવાળા મારાએને રાખ્યા અને સમગ્ર શહેરના રાજમાગેર્યાં ઉપર પાંચે ઇન્દ્રિયાને આકષ ણ કરે તેવાં સ'ગીત, નાટકો, શ્યા તથા સુગી માન સ્વાદ્રિષ્ટ પદાર્થાં વગેરે એવા ગાઢવાવ્યા કે ત્યાગી વિરાગી પણ લલચાય. છતાં પાત્રમાંથી એક પણ ખિન્ડ્રુ નીચે પડતાં જ સાથે ચાલતા મારા ધડ–મસ્તક જુદું કરી દેશે.” એવા તીવ્ર મરણને ભય હાવાથી શેઠ-પુત્ર વ્રુત્તચિત્તે પાત્રની રક્ષા કરતા સમગ્ર રાજ્યમાર્ગો ફરીને રાજાની સન્મુખ આવી પહેાંચ્યા, ત્યારે રાજાએ પૂછ્યું, રાજ્યમાગ માં તે શું જોયું-જાણ્યુ? તેણે કહ્યું, માત્ર તેટ
