________________
૧૫૮
- ભાવાથઃ ભય સઘળાય પરવરતુની મમતાને કારણે છે. પિતાની વસ્તુમાં ભય ક્યાંય થતું નથી. તેથી માત્ર જ્ઞાનમાં રમણતા કરનાર (આત્મસ્વરૂપને અને ભવનાટકને જ્ઞાનથી જોતાં) મુનિને ક્યાંય છુપાવવાનું રક્ષણ કરવાનું, બીજે સ્થાપન કરવાનું (મૂકવાનું), તજવાનું કે આપવાનું છે જ નહિ; તે તેનો ભય ક્યાં રહે? અર્થાત્ મમતારહિત માત્ર જ્ઞાનાનંદને ભેગવતે મુનિ મરણથી પણ નિર્ભય છે, તે બીજા ભયે તે તેને સ્પર્શે જ કેવી રીતે? માટે સંસારમાં નિર્ભય માત્ર આત્મસંતુષ્ટ મુનિ જ છે.
હવે આત્મજ્ઞાની જ્ઞાનશસ્ત્રથી ભયાનક પણ શત્રુઓને હણે છે તે કહે છે –
एक ब्रह्मास्त्रमादाय, निघ्नन् मोहचमू मुनिः । बिभेति नैव संग्राम-शीर्षस्थ इव नागराट् ॥४॥
અથ? એક બ્રહ્મ એટલે આત્મ સ્વરૂપ શસ્ત્રને પકડીને મેહની સેનાને હણત મુનિ યુદ્ધમાં મોખરે રહેલા નાગરાત્ એટલે ગજેન્દ્રની જેમ લેશ પણ ભયને પામતે નથી.
ભાવાર્થ : જેની પાસે મંત્રાધિષ્ઠિત કરેલું શસ્ત્ર હોય તે સુભટ યુદ્ધથી લેશ પણ ડરતે નથી. યુદ્ધભૂમિમાં મોખરે રહેલે રાવણ હાથી, જેમ લેશ પણ ભયને પામતે નથી, તેમ એક આત્મજ્ઞાનરૂપ શસ્ત્રને ધારણ કરતે મુનિ, મેહની સેનાને પરાભવ કરતે લેશ પણ ભય પામતે નથી.
