________________
૧૫૭
ગમે તેટલું ભેગવવા છતાં ખૂટતું નથી. પરધન એવું છે કે ગમે તેટલા પ્રયને પિતાનું થતું નથી, છૂટી જ જાય છે અને જેમ જેમ ભગવાય તેમ તેમ ખૂટે છે, માટે જે મહા
મા પર પગલિક સુખની અપેક્ષા ત્યજીને સ્વસ્વરૂપને પ્રાપ્ત કરવા પ્રયત્ન કરે છે તેને સર્વ ભયે ઘટતાં ઘટતાં નાશ પામે છે, અને પોતે સર્વથા નિર્ભય બને છે.
સંસારી જીવને પડનારા સાત ભયે નીચે પ્રમાણે છેઃ ૧ ઇહલેક ભય સ્વજાતિથી મનુષ્યને મનુષ્યથી) ભય. ૨ પરેક ભય : વિજાતિયી (મનુષ્યને દેવાદિથી) ભય. ૩ આદાન ભય : ધન સંપત્તિ વગેરે ચેરાઈ-લૂંટાઈ
જવા વગેરેને ભય. ૪ આજીવિકા ભય ભરણપોષણ વગેરે આજીવિકાને ભય. ૫ અકસ્માત ભય : અણધારી આપત્તિને (ધરતીકંપ,
વીજળી પડવા વિગેરેનો) ભય. ૬ અપકીતિ ભય ? અપયશ થવાનો ભય અને ૭ મરણ ભય : મૃત્યુને ભય.
આ સાત ભયથી પ્રાયઃ સંસારી – અજ્ઞ જીવ સદા મૂંઝાતે હોય છે, તેમ થવામાં પરવસ્તુની મમતા અને સંગ્રહ એ જ મુખ્ય કારણ છે. જેને પરની અપેક્ષા નથી તેને આ સાતમાં એક પણ ભય નડતું નથી.
