________________
૧૨. નિસ્પૃહતા અષ્ટક
स्वभावलाभात् किमपि, प्राप्तव्यं नाऽवशिष्यते । इत्यात्मैश्वर्यसम्पन्नो, निःस्पृहो जायते मुनिः ॥१॥
અથ જીવને પિતાના સ્વભાવના પ્રગટીકરણ સિવાય અન્ય કંઈ પણ મેળવવાનું બાકી રહેતું નથી, તેથી આત્માના ઐશ્વર્યને પામેલે મુનિ નિઃસ્પૃહ બને છે.
ભાવાર્થ: જીવ જે કંઈ કરે છે કે મેળવે છે, તેમાં તેને પિતાના સુખ સિવાય બીજું કંઈ મેળવવાનું હતું નથી, તે સર્વ પ્રયત્ન સુખ માટે જ કરે છે. આ સુખ પિતાના અશ્વમાં છે અને એવું આશ્વર્ય પિતાના શુદ્ધસ્વભાવમાં જ રહેલું છે, તેથી શુદ્ધસ્વભાવને પ્રગટ કરવા સિવાય બીજું કંઈ કરવાનું નથી, માટે પિતાના એશ્વર્યાને પામેલે મુનિ નિઃસ્પૃહ બને છે.
પૃહાવાન અને નિસ્પૃહ કે હોય છે, તે જણાવે છે – संयोजितकरः के के, प्रार्थ्यन्ते न स्पृहावहैः १ । अमात्रज्ञानपात्रस्य, निःस्पृहस्य तृणं जगत् ॥२॥
અર્થ: સ્પૃહાવાળા જ બે હાથ જોડીને કોને કોને પ્રાર્થના નથી કરતા? (સર્વને પ્રાથે છે) ત્યારે અતિશય
