________________ પ્રકરણ-૧ : અનુકૂળ-પ્રતિકૂળ મધ્યસ્થભાવ પ્રવૃત્ત થયા-પાગલ બન્યા, તેની દુર્દશાનો ચિતાર પણ રજૂ કરે છે. તથા ઉપાદેયાદિમાં આદર કેળવી તેમાં પ્રવૃત્ત થનારા જીવોને થતા લાભો પણ જણાવે છે. અને જે જીવો આ લાભો મેળવી કલ્યાણ સાધી ગયા તેની નોંધ પણ કરે છે. ટૂંકમાં શાસ્ત્ર સાધકના જીવનપથ ઉપર સાચો પ્રકાશ પાથરે છે. વિનિપાતના માર્ગે જવું કે અમ્યુદયની દિશામાં પ્રયાણ કરવું, એના ઉપર વિચારણા કરવા સાધકને પ્રેરે છે. શાસ્ત્રના પ્રકાશને જે ઝીલે તેના જીવનપથમાં ઉજાશ પથરાય છે. અને એ આત્મા હિતકારી માર્ગ તરફ પગલાં ભરે છે. આથી શાસ્ત્ર પુણ્ય(હિત)નું પરમ કારણ છે. વસુઃ સર્વત્ર શાસ્ત્રમ્ aa શાસ્ત્ર સર્વે પદાર્થોમાં જનારી (સર્વ વસ્તુને જણાવનારી) ચક્ષુ છે. - પદ્રવ્યાત્મક લોક, સૂક્ષ્મ-બાદર જીવો, જીવાદિ નવતત્ત્વો, હેયઉપાદેય આદિ તત્ત્વોનું વિભાગીકરણ, ચૌદ ગુણસ્થાનક, ચાર ગતિ, રત્નત્રયી, યોગમાર્ગ, બાર ભાવના આદિ તમામ મોક્ષમાર્ગના સાધક અને બાધક તત્ત્વો ઉપર પ્રકાશ પાથરનાર શાસ્ત્ર છે. સર્વજ્ઞ-વીતરાગ શ્રીઅરિહંત પરમાત્માને કેવલજ્ઞાનના પ્રકાશમાં જગતના જીવો માટે જે હિતકર તત્ત્વો દેખાયા તેને ઉપાદેય તરીકે પ્રરૂપ્યા અને જે અહિતકર તરીકે દેખાયા તેને હેય તરીકે જણાવ્યા છે. આથી હેયોપાદેય તત્ત્વોના બોધ માટે અંતિમ અને સંપૂર્ણ સાધન કોઈ હોય તો તે (જિનવચન સ્વરૂપ) શાસ્ત્ર જ છે. કારણ કે, શાસ્ત્રોને પ્રકાશિત કરનારા પરમાત્મા સર્વજ્ઞ હોવાના કારણે તમામ તત્ત્વોને સાક્ષાત્ જોઈને જણાવ્યા છે અને વીતરાગ હોવાના કારણે પૂર્ણતયા પ્રામાણિક આમ પુરુષ છે. રાગ-દ્વેષ-મોહથી રહિતને આપ્તપુરુષ કહેવાય છે. અસત્ય બોલવાના રાગાદિ ત્રણે કારણોનો નાશ થયો હોવાથી આમપુરુષનું વચન અવિસંવાદિ, સંશયરહિત અને નિર્ભેળ સત્યતાથી યુક્ત હોય છે. આથી આમપુરુષનું વચન (જિનવચન) પરમ વિશ્વસનીય છે. આપણા સૌ માટે પરમ આધાર છે - આદરણીય છે.
