________________ પ્રકરણ-૩ પ્રશ્નોત્તરી 167 પામે એવી સદ્ભાવના જ રાખવાની છે. વર્તમાનમાં તેઓ માની શકે તેમ ન હોવાથી તેમના પ્રત્યે ઉપેક્ષાભાવના રાખવાની છે. આમ તો માર્ગભૂલેલા જીવોને માર્ગમાં લાવવાનો પુરુષાર્થ સૌથી પ્રથમ કરવાનો છે. શાસન પામેલાનું - સમજેલાનું એ પરમકર્તવ્ય છે. પરંતુ તેઓ જ્યારે માનવા તૈયાર જ ન હોય, ત્યારે તેમના પ્રત્યે માધ્યચ્યભાવ = ઉપેક્ષાભાવ ધારણ કરીને આપણી સમતાને સુરક્ષિત રાખવાની છે. આથી જ એક જગ્યાએ કહ્યું છે કે - “માર્ગ ભૂલેલા જીવનપથિકને, માર્ગ ચીંધવા ઉભો રહું, કરે ઉપેક્ષા એ મારગની, તોયે સમતા ચિત્ત ધરું.” - અમારો આ જ પ્રયત્ન છે. કોઈને મિથ્યાત્વી કહેવાનો કે ઠેરવવાનો આ પ્રયત્ન નથી. બાકી ઉન્માર્ગમાં રહેલાને, “તે પણ જિનનો અનુયાયી ગણાય” વગેરે વગેરે કહીને તેને સારું લગાડવાનું કામ પણ અમારાથી ન થાય, એ તો હિતશત્રુનું કામ છે. - આત્માર્થી-પરહિતાર્થે ઉપદેશક જીવો બીજાનું સારું કરવા ઈચ્છે છે. પણ તે સારું લગાડવા માટે નહીં. સારું કરવા માટે સત્ય-અસત્ય, મિથ્યાત્વ-સમ્યક્ત, સુ-કુ ની ભેદરેખા પાડવી જ પડે. સૌ જાણે છે કે - આરોગ્યને પ્રાપ્ત કરાવનારા મોટા ભાગના ઔષધો કડવા જ હોય છે. પ્રશ્ન-૨૨ H શાસ્ત્રવિરુદ્ધ પ્રરૂપણા કરનારા, શાસ્ત્રવિરુદ્ધ વિચારધારા ધરાવનારા જીવોનો વૈરાગ્ય કયા પ્રકારનો હોય છે ? ઉત્તર : આનો ઉત્તર પૂ. મહોપાધ્યાયશ્રીજીએ અધ્યાત્મસારમાં નીચે મુજબ આપ્યો છે. सिद्धान्तमुपजीव्यापि, ये विरुद्धार्थभाषिणः / तेषामप्येतदेवेष्टं, कुर्वतामपि दुष्करम् // 6-9 // ભાવાર્થ જૈનસિદ્ધાંતનો આશ્રય લઈને (જીવવા છતાં) પણ જેઓ તેનું વિરુદ્ધ અર્થઘટન કરે છે - જેનસિદ્ધાંતથી વિરુદ્ધ બોલે છે - તેઓ
