________________ પ્રકરણ-૩ પ્રશ્નોત્તરી 181 ઉત્તર : આમાં પ્રશ્નકાર સાચી માન્યતામાં છે કે ખોટી માન્યતામાં છે, તે ખુલાસો કર્યો નથી. તેથી જો પ્રશ્નકાર સાચી માન્યતામાં હોય તો તેણે તે પકડી રાખવી, પરિવારના અન્ય સભ્યોને શાંતિથી સાચું સમજાવીને સાચામાં લાવવા અને તેમ છતાં તેઓ ન માને તો તેમની ખોટી માન્યતાને પ્રોત્સાહન ન આપવું (બાકી સાથે રહેવાથી એની સંવાસ અનુમોદના તો લાગે જ.) - જો પ્રશ્નકાર પોતે ખોટી માન્યતામાં હોય અને પરિવાર સાચી સ્વીકારી લેવી. તે જ હિતકારક છે. આગળ કહ્યું છે - પુનઃ કહીએ છીએ કે - નભાવવું પડે, ચલાવી લેવું પડે, પુણ્યપ્રભાવ ઓછો પડે, એટલા માત્રથી સત્ય સત્ય તરીકે મરી નથી જતું અને અસત્ય સત્ય નથી બની જતું. “ગુમાવેલું પાછું મેળવવામાં જ સાર છે. જે છે એને ગુમાવવામાં સાર નથી.” પ્રશ્ન-૩૪ : માન્યતા ભેદો પ્રવર્તતા હોય ત્યારે ઉપદેશકનું શું કર્તવ્ય છે ? ઉત્તર : આ પ્રશ્નનો આગળ જવાબ અપાઈ ગયેલ છે. તપાગચ્છની ઉત્તમ નીતિ શું છે તે પણ જણાવી છે અને કલિકાલમાં ‘દર્શનપક્ષ કેવો હોય તે પણ પૂર્વે જણાવેલ જ છે. ટૂંકમાં ઉપદેશકે શાસ્ત્રાનુસારી માન્યતાનું સમર્થન-મંડન અને શાસ્ત્રવિરુદ્ધ માન્યતાનું ખંડન કરવું જ જોઈએ. પ્રશ્ન-૩૫ H આચરણામાં યથાશક્તિ અને માન્યતામાં સંપૂર્ણ (100 ટકા) - આનો અર્થ શું છે ? ઉત્તર : સમકિતિ આત્મા પ્રભુએ-શાસ્ત્રકારોએ બતાવેલા હેયઉપાદેય, વિધિ-અવિધિ આદિ તમામ તે તે પદાર્થોને તે તે સ્વરૂપે પૂર્ણપણે માને. એમાં ક્યાંયે વિપર્યાસ-ભ્રમણા ન રાખે. આ માન્યતા 100 ટકા છે એમ કહેવાય. (આ વિષય દર્શન મોહનીયના ક્ષયોપશમનો છે.)
