________________ પ્રકરણ-૩ પ્રશ્નોત્તરી 177 હા, સત્ય પકડીને અસત્યમાં બેઠેલાની નિંદા આદિ કરવી, તે ખોટું છે. તેમના પ્રત્યે ઉપેક્ષાભાવ રાખવાનો છે. દ્વેષ-દુર્ભાવ કરવાનો નથી. પ્રશ્ન-૩૦ : મિથ્યાત્વની-એકાંતની વાસનાઓ ઉભી થવાનું કારણ શું છે ? ઉત્તર : અનાદિકાળથી આત્મામાં મિથ્યાત્વ ધામા નાખીને બેઠેલું છે અને દુનિયામાં મિથ્યાત્વના ઉપાદાનોની ભરમાર ખડકેલી છે. એવા અવસરે જિનતત્ત્વ પ્રત્યેની શંકા, મિથ્યામતિનો પરિચય વગેરે કારણો મિથ્યાત્વની વાસના તુરંત ઉભી કરે છે. જ્યાં સુધી ક્ષાયિક સમ્યક્ત પ્રાપ્ત ન થાય ત્યાં સુધી એ જોખમ છે. એ પ્રાપ્ત કરવાનો માર્ગ સરળ બને એ માટે પૂર્વનિર્દિષ્ટ ઉપાયોને નિષ્ઠાપૂર્વક સેવવા જોઈએ. પ્રશ્ન-૩૧ : અવિધિનો દોષ નુકશાનકારક બને કે નહિ ? ઉત્તર : નુકસાનકારક જ બને છે. અવિધિ ધર્મને મલિન કરે છે. વિધિપૂર્વકનો ધર્મ જ શુદ્ધ બને છે. અવિધિ ખૂબ મોટો દોષ છે. જેમ અવિધિથી લેવાયેલું ઔષધ રોગવૃદ્ધિનું કારણ બને છે. તેમ અવિધિપૂર્વકનો ધર્મ પણ આત્મઅશુદ્ધિ-દોષવૃદ્ધિનું કારણ બને છે. તદુપરાંત, વિધિનું સ્થાપન કરવાથી તીર્થ (જૈનશાસન)ની ઉન્નતિ થાય છે અને અવિધિનું સ્થાપન કરવાથી તીર્થનો ઉચ્છેદ થાય છે. આથી શાસ્ત્રીય વિધિ મુજબ જ ધર્મ કરવો જોઈએ. શાસ્ત્રમાં દ્રવ્ય-ક્ષેત્ર-કાલભાવ અંગેની વિધિ બતાવી છે. દ્રવ્યાદિની શુદ્ધિપૂર્વક ધર્મ કરવાનો છે. ઈરાદાપૂર્વક અવિધિનું સેવન કરવું એ વિધિ-નિરૂપક શાસ્ત્રનો અનાદર કરવા બરાબર છે અને શાસ્ત્રનો અનાદર એ ખૂબ ખતરનાક દોષ છે. એનાથી ધર્મ બળી જાય છે અને આત્માને ખૂબ નુકશાન થાય છે. તદુપરાંત, ધર્મ કરવાની પ્રભુની આજ્ઞા માનવી અને “વિધિપૂર્વક ધર્મ કરવો’ એવી પ્રભુની આજ્ઞા ન માનવી, એમાં સ્વચ્છંદતા છે. સ્વચ્છંદતા શાસ્ત્રપરતંત્રતા ન આવવા દે અને એ વિના શુદ્ધ આજ્ઞાયોગની
