________________ પ્રકરણ-૩ઃ પ્રશ્નોત્તરી કાલમાં સૂર્યપ્રકાશમાં જેમ ગ્રહપ્રકાશનો અન્તર્ભાવ થાય છે, તેમ જીતવ્યવહારનો આગમાદિ વ્યવહારમાં અંતર્ભાવ થાય છે, અહીં પ્રશ્ન ઉઠાવે છે કે - “તો પછી શ્રુતકાલીન જીત એ પણ તત્ત્વત્તઃ શ્રત જ છે, એમ કહેવામાં દોષ શો છે ?' આ પ્રશ્નના ઉત્તરમાં ગ્રંથકાર પરમર્ષિ ફરમાવે છે કે - “જ્યારે તેનું (જીતનુ) પ્રાધાન્ય હોય ત્યારે તેનો (જીતનો) ઉપયોગ કરવાનો છે, એ કારણથી જે અંશમાં જીતમાં શ્રુતની અપ્રાપ્તિ હોય, તે અંશે તેનું જ (જીતનું જ) પ્રાધાન્ય છે.” " િનતવ્યવહારક્તાવાતીર્થકચેવ, દ્રાવિવિમविरुद्धोत्सर्गापवादयतनाया एव प्रायो जीतरुपत्वात्, केवलमागमादिकाले सूर्यप्रकाशे ग्रहप्रकाशवत्तत्रैवान्तर्भवति न तु प्राधान्यमश्नुते / तथा च श्रुतकालीनं जीतमपि तत्त्वतः श्रुतमेवेति को दोषः ? कदा तर्हि तस्योपयोगः ? इति चेत्, यदा तस्य प्राधान्यम्, अत एव यदंशे जीते श्रुतानुपलम्भस्तदंशे इदानीं तस्यैव प्रामाण्यमिति // " (6) એ જ ગ્રંથમાં, આગળ ચાલતાં - “જો જીતનો આદર કરાશે તો દુનિયામાં કઈ એવી આચરણા છે કે જે પ્રમાણ નહિ બને ? કારણ કે, સર્વે જ સ્વપરમ્પરાગત જીતનો આશ્રય કરનારા છે.' એવી શંકાનું નિરાકરણ કરતાં, ગ્રંથકાર પરમર્ષિએ ફરમાવ્યું છે કે, જે જીત સાવદ્ય છે, તેનાથી વ્યવહાર થતો નથી. જે જીત અસાવદ્ય છે, તેનાથી જ વ્યવહાર થાય છે. ગ્રંથકાર પરમર્ષિએ આગળ ચાલતાં એ વાત પણ રજૂ કરી છે કે, પાસત્થા અને પ્રમત્ત સંતોએ આચાર્ય અને એથી જ અશુદ્ધિકર એવું જે જીત, તે જીત યદ્યપિ મહાજનાચીર્ણ હોય, તો પણ તે જીતથી વ્યવહાર નહિ કરવો જોઈએ. જે જીત એક પણ સંવેગપરાયણ દાન્ત પુરુષે આચરેલું હોય, તે જીત શુદ્ધિકર છે, માટે તેનાથી વ્યવહાર કરવો જોઈએ. તે પાઠ આ પ્રમાણે છે -
