________________ 99 પ્રકરણ-૩ઃ પ્રશ્નોત્તરી ફરમાવે છે કે, (i) જે આચાર્ય શ્રીજિનમતને યથાવસ્થિત રૂપે પ્રકાશે છે, તે જ આચાર્ય જિનસટશ છે. એથી વિપરીત પ્રકારનો આચાર્ય તો, પાપના પુંજ જેવો હોવાથી, સમ્યગ્દષ્ટિ જીવોને માટે દૂરથી જ તજવા યોગ્ય છે. સૂરિ-આચાર્યે પ્રવર્તાવેલું એવું પણ તે જ પ્રમાણ છે, કે જે માયારહિતપણે સમ્યક પર્યાલોચના કરવાપૂર્વક વિહિત કરાએલું હોય, તે પણ પ્રવચનનોશાસ્ત્રનો ઉપઘાત કરનારૂં નહિ હોવું જોઈએ અને તત્કાલવર્તી બહુશ્રુતોથી પ્રતિષેધાએલું નહિ હોવું જોઈએ. એટલું જ નહિ, પણ તત્કાલવર્તી સર્વ ગીતાર્થોને પર્યુષણાની ચતુર્થીની માફક સમ્મત હોવું જોઈએ. (i) જે કાંઈ આચાર્યપ્રવર્તિત હોય તે પ્રમાણ ગણાય, એવું સ્વીકારવાથી તો સઘળા જ પ્રવચનના ઉચ્છેદની આપત્તિ આવી લાગશે. | (i) શ્રુતવ્યવહારમાં શ્રુતવ્યવહારને ઉલ્લવીને પ્રવર્તનારો દર્શનને માટે પણ યોગ્ય નથી. જે જે પુરુષ જે જે વ્યવહારવાળો હોય, તે તે વ્યવહારને પુરસ્કૃત કરીને ચાલતો થકો જ શ્રી જિનાજ્ઞાનો આરાધક થાય છે, પણ અન્ય પ્રકારે શ્રી જિનાજ્ઞાનો આરાધક થતો નથી. | (iv) તત્કાલવર્તી બહુશ્રુતોએ સમ્મત કરેલું અને અન્યોએ આચરેલું પ્રાયઃ તે જ હોય છે, કે જે આગમવ્યવહારી અને યુગપ્રધાનાદિએ પ્રથમતઃ આચરેલું હોય, અર્થાત્-આગમવ્યવહારી અગર યુગપ્રધાનાદિએ પ્રવર્તાવેલું હોય, જેમ કે પર્યુષણા ચતુર્થી, અન્યથા, “જેને જે પરંપરાગત, તેને તે પ્રમાણ” - એ વગેરે વચનોનો અસંભવ માનવો પડશે. એટલે કેજેને જે પરંપરાગત, તેને તે પ્રમાણ ઈત્યાદિ વચનોથી, કોઈને પણ અયોગ્ય પરંપરા માનવામાં રહેલી જે આપત્તિ જણાવાય છે, તે જણાવી શકાશે નહિ. કારણ કે, પરંપરા પણ શું ગમે તે પુરુષે શરૂ કરેલી સ્વીકૃત કરાય છે ? પરંપરાગત એવું પણ જે સાતિશાયી પુરુષમુલક ન હોય, તેને પરંપરાગત તરીકે કહેવું એ શક્ય જ નથી. (V) શ્રીભગવતીજી સૂત્રમાં પ્રવચનિક પુરુષોથી સર્વ પણ પ્રવૃત્તિઓ
