________________
૧૪ ]
નાસ્તિક-મતવાદનું નિરસન... બની ગયા છે. ભણેલો કે મૂર્ખ, ઘરડે કે જુવાન, પુરૂષ કે સ્ત્રી, માલક કે મજુર, ધની કે નિર્ધન, કુળવાન કે કુળહીન, શહેરી કે ગામડીઓ સા કેઈ આજે સશે નહિ પણ ઘણા અધિક અંશે નાસ્તિક-મતને ભેગ બની રહ્યા છે. જર્જરિત કિલ્લે :
એક નાસ્તિક-મતને છોડી, પ્રત્યેક મતવાળાઓ આત્મા, પરલેક, પુનર્જન્મ આદિ પદાર્થોને કેઈ ને કોઈ સ્વરૂપે માનવાવાળા હોવાથી, પિતાના અનુયાયિઓને એક યા અન્ય પ્રકારે તપ અને સંયમનું આચરણ કરવા માટે નિયંત્રણ કરે છે. પ્રાણિઓની અનાદિકાલીન સ્વાભાવિક વિષયલંપટતા, એ નિયંત્રણની આડે આવે છે. નાસ્તિક-મતને સહવાસ એ વિષયલંપટ તાને ઉશ્કેરે છે. એ કારણે નાસ્તિક-મતને સંસર્ગ અજાણતાં પણ ન થઈ જાય, એની સાવધાની રાખવા દરેક મતવાળા ફરમાવે છે. એ સાવધાની પ્રત્યે જેટલી બેદરકારી,તેટલે આત્માને વિનાશ, –એમ ભારપૂર્વક ઉપદેશ છે. એ ફરમાનેને અને ઉપદેશને પ્રજા
જ્યાં સુધી વફાદાર રહી, ત્યાં સુધી નાસ્તિક-મત ગમે તેટલે મોહક હોવા છતાં, તેને ચેપ પ્રજા ઉપર લાગી શકે નથી. નાસ્તિક-મતના જોરદાર પ્રચારકાર્યો આજે એ ઉપદેશે અને ફરમાન ઉપર લોકોને પગ મૂકતા કરી દીધા છે. એના પ્રતાપે સુરક્ષિત પ્રજા અરક્ષિત બની ગઈ છે. હિતકર ફરમાનો ઉપર એક વખત પગ મૂક્યા પછી, તેના પ્રત્યે તે જાતિનું બહુમાન કેળવવા માટે ગમે તેટલો પ્રયાસ કરવામાં આવે, તો પણ તે નિષ્ફળ જાય છે. નાસ્તિતાના પ્રચાર સામે રક્ષણ કરવાને મજબૂતમાં મજબૂત કિલ્લો તેને સંસર્ગ તજવાનો હતો, તે આજે જર્જરિત બની ગયા છે. જ્યાં સુધી એ કિલ્લે ફરી
