________________
...સર્વદર્શન–સમભાવની પેાકળ માન્યતા
[ ૧૯૫ એમ માનવાની લેશ પણ આવશ્યકતા નથી. અભિગ્રહિત કે આભિગ્રહિક મિથ્યાત્વના જન્મ જેમ સાંશયિક મિથ્યાત્વમાંથી થાય છે અને સાંશયિક મિથ્યાત્વના જન્મ જેમ અનાલાગિક મિથ્યાત્વમાંથી થાય છે, તેમ આભિગ્રહિક અને આભિનિવે શિફ મિથ્યાત્વના જન્મ સત્યાસત્યને સમાન માનવાની વૃત્તિમાંથી ઉત્પન્ન થાય છે. સાચું અને ખાટું ઉભય સમાન છે, એ માનવાની વૃત્તિ કાઈ પણ રીતે પ્રશંસાપાત્ર નથી. કેાઈ પણ દેશ કે કાઈ પણ કાળમાં એ વૃત્તિને વિવેકી આત્માઓએ સ્વીકાર કરવા લાયક માની નથી. જગતના વ્યવહારમાં પણ એવી વૃત્તિ ધરાવનારા નિર્વિવેકી, અજ્ઞાન અને મૂર્ખાના શિરારત્ન હાવાનું ગણાય છે.
અભેદને અભાવ:
ભિન્ન ભિન્ન દર્શના ો એક જ સિદ્ધાંતનું નિરૂપણુ કરતાં હાય, તે તેને ભિન્ન ભિન્ન દર્શન કહી શકાય જ નહિ. ભિન્ન શબ્દ જ ભેદના સૂચક છે. જ્યાં લે છે, ત્યાં પાર્થકય અવશ્ય છે અને જ્યાં પાર્થકય છે, ત્યાં ઐક્યના સર્વથા અભાવ છે. જો કે–શ્રી જૈનદર્શને સર્વથા પૃથક્ વસ્તુઓમાં પણ અનેક સદશ ધર્મો હાવાનેા ઈન્કાર કર્યાં નથી, પરન્તુ તેટલા માત્રથી સર્વ વસ્તુએ સમાન છે, એ સિદ્ધાન્ત પણ શ્રી જૈનશાસનને માન્ય છે, એમ માનવું એ શ્રી જૈનદર્શનનું કારમું અજ્ઞાન સૂચવે છે. શુક્તિકા (છીપ) અને રજત (ચાંદી) એ અનેમાં શ્વેતતા, સ્વચ્છતા, ચકચકીતતા આદિ અનેક ધર્મો સમાન હાવા છતાં, શુક્તિકા અને રજત એ એનું સમાન મૂલ્ય આંકનારા બુદ્ધિમાન છે, એમ કહેવા માટે કાણુ તૈયાર છે? રજ્જુ અને સર્પ એ એમાં દીર્ધત્વ, શ્યામત્વ, ભયાનકત્વ આદિ સમાન ધર્મો સ્પષ્ટ દેખાવા છતાં,
