________________
૧૨ ]
નાસ્તિક-મતવાદનું નિરસન.. માગે, તે તેને સાંભળવા જેટલી પણ ધીરજ, ફુરસદ કેદરકાર રહી નથી. નાસ્તિક-મતને વખાણનારા અને પ્રચારનારા વખણાય છે અને પૂજાય છે. એને ભણનારા અને ભણીને અમલ કરનારા પોતાની જાતને ધન્ય માને છે અને મનાવે છે. આજના મેળાવડા, માનપત્ર કે અભિનન્દનપત્રે મોટા ભાગે તેઓના માટે જ ગોઠવાય છે, કે જેઓ આસ્તિક મટી નાસ્તિક બનવામાં પૂરેપૂરું અભિમાન લેવા માટે સજજ થાય છે. આજનાં પ્રેસ (છાપાંઓ) અને પ્લેટર્ફોર્મો (સભાઓમાં થનારાં ભાષણે) પણ તે (નાસ્તિતા)ની જ વકીલાત અને તે (નાસ્તિકતા)નો જ ગરવ કરી રહ્યાં છે. આ પરિસ્થિતિમાં નાસ્તિક્તાની સઘળી ભયંકરતા તત્વોના હૃદયમાં છૂપાઈ ગઈ હેય નહિ તેમ અદશ્ય જેવી બની ગઈ છે. તે (ભયંકરતા)ને અવાજ બધિરીભૂત બની ગયેલ છે. તેની ભીષણતા આજના પ્રાણિઓને ભય આપનારી મટી ગઈ છે. નાસ્તિતાની ભીષણતા:
નાસ્તિકતાના પ્રચાર માટે દુનિયાના ચોકમાં ભારે પ્રયત્નો થઈ રહ્યા છે, એજ એક કારણે નાસ્તિકતાને પ્રચાર ઝડપથી વધતો જાય છે, એમ પણ એકાન્ત નથી. જેટલા જોરથી આજે નાસ્તિતાનો પ્રચાર થઈ રહ્યો છે, તેના કરતાં કેઈગુણું આધક પ્રાબલ્યથી આસ્તિક્તાને પ્રચાર કરવામાં આવે, તે પણ નાસ્તિતા એટલે આસ્તિતાનો પ્રચાર થઈ શકવો શક્ય નથી. એ ભૂલવું જોઈતું નથી કે-નાસ્તિક્તા એ એક પ્રકારને ચેપ છે અને આસ્તિકતા એ એક પ્રકારનું ઔષધ છે. ચેપને પ્રચાર સ્વયં પણ થઈ શકે છે. ઔષધને પ્રચાર પ્રયત્નસાધ્ય છે. વગર પ્રયત્ન નાસ્તિક્તાનો પ્રચાર શકય છે, જ્યારે આસ્તિ
