________________
( ૬૦ ) છે. હવે તું મારા ઘરમાંથી હમણાજ નીકલ. ને જ્યાં ગમે ત્યાં જા. તું પિતાના બાપના ઘેર જઈ રહે, અમારું ઘર તને રહેવા યોગ્ય નથી એવી રીતે તેને વિક્કાર કરીને તે રાક્ષસી જેવી નિર્દય સાસુએ તેના પિતાના ઘેર ૫હચાડવા સારૂ પિતાના સેવકોને હુકમ કર્યો. પછી તે સેવકો વસતતિલકા સખી સહિત અંજનાને રથ ઉપર બેસાડી ચાલ્યા. તે માટે રાજાના નગર પાસે આવતાં જ તેને ઉતારી મેલી. તે વખતે તે બિચારી નીરદેષ સ્ત્રીઓને જે દુઃખ થયું, તે પેલા સેવકેયી દેખાયું નહીં, આખા પાણીથી ભરાઈ ગઈ તોપણ બિચારા તે શુ કરે. ચાકરને ધણીના હુકમ પ્રમાણે ચાલવું જોઈએ. પછી તે આ જનસુંદરીને નમસ્કાર કરીને, તથા તેની પાસે ક્ષમા માગીને પણ છા ફર્ચા.
એવા પ્રસંગે સંધ્યાકાલ ટુકડે આવ્યો, તે જાણે અજનસુંદરી મહા દુઃખરૂપ સમુદ્રમાં ડુબી થકી ડચકા ખાવા લાગી તે જોવાઈ ન શકાયાથીજ સુર્ય આથમી ગયો હોયની ! કેમકે ઉત્તમયી ઉત્તમની વિપત્તિ જોવાતી નથી. પછી જ્યારે રાત્ર પડી ત્યારે મહાભયાનક ઘુવડ બોલવા લાગ્યા. કોલ્હા બેલવા લાગ્યા, વૃક નામના વન પશુના શબ્દ થવા લાગ્યા. અને બીજા પણ ઘણાં મોટા વ્યાખના શબ્દો સાંભળ્યામાં આવ્યા તે જાણે કાનજ કુટી જાય છે કે શું? એવા શબ્દો સાંભળીને તથા ભયભીત થઈને એમને એમ તે રાત તેણે મોટા દુઃખ વડે જેમ તેમ કહાડી. પ્રાતઃકાલે ઉઠીને લજ્જાયમાન થઈ થકી ભીખાણની પેઠે પોતાની સખી સહિત પોતાના બાપના ઘરના દ્વાર પાસે આવીને ઉભી રહી. ત્યાંના દ્વારપાલ લોકે તેને એવી અવસ્થામાં જોઈને જલદી જઈને રાજાને કહ્યું. રાજાએ તેનો વૃત્તાંત સાંભળીને લવામાન થઈ નીચે મુખ ઘાલીને મનમાં વિચાર કરવા લાગ્યા. જે સ્ત્રીઓના ચરીત્રે અચિત્યા છે, અરે ! કુળને કલક લગાડનાર વ્યભિચારણી અજના મારે ઘેર આવી, તેથી મારા કુળને કલગ લાગ્યું. જેમ સફેદ વસ્ત્ર ઉપર લગારેક કાજળ લાગે તે કપડું દુષિત થાય છે, તેમ એણે મારા કુળને દુખણ લગાડયુ. એવી રીતે ચિતાતુર થયો થકો, જેના મુખનું તેજ હણાઈ ગયું છે, એવો તે રાજાને જોઈને તેને પુત્ર પ્રસન્ન કીર્તી વિચાર ન કરતાં બોલ્યો કે, એને જલદી આઈથી કહાડી મુકો. એણે આપણા કુળને દુષણ લગાયું જે આંગળીને શાપે ડો. હોય તેને રે બુદ્ધિમાન લોકોએ કાપી નથી નાંખતા? એવું પુત્રનું બેલ5 સાંભળીને રાજા મોટી ચિંતામાં પડી ગયો. ત્યારે ત્યાં બેઠેલો એક મહત્સાહ
