________________
*
.
~
-
-
-
(૧૬) || જે યશના સમુહ તે રૂપી ક્ષીર સયુંકતે સજજન પંડીતે વણવ રૂપી એ મેં
રૂએ કરીને મળ્યો તેથી પ્રગટયું જે ફીણું તેને ઉજવળનો ચંદ્રમા થર્યો વળી
તેને વલોવતાં જે છાંટા ઉડ્યા, તેના તારામંડળ થયા તથા કૈલાસાદીક પર્વત થ છે યા એ રીતે ગ્રથનેજસ સલીલા કરીને પસર છે ૧૦
-
-
~
~
કવીના કાવ્ય દેખીને અમૃત હરયું એમ વિચારીને દેવતાઓ સદાય અમૃત પીવાની શંકા ધરતા થકા ખેદ ધરે છે શા માટે શ મુદ્દે સુકોમળ છે હદય જેહનું એહવા જે સર્જન તેમસ્તક ધુણવી કરીને જે સર્વને ઉપગ્ય પણ પસરતુ એવુ તે કવીની કિરતી રૂપઅમતનું પુર તથા જેને નિરતર રક્ષારૂપ ઢાંકણુ અત્યતપણે દીધુ છે તેને જાણીને દેખીને હસીને હરખ પામે છે ૧૧
' રૂડા નય રૂ૫ માટી વડે કવીશ્વર રૂપીયા જે કુભાર તે લોકરૂપ ઘડે નિ પૂજાવે છે જેમ કુભાર તે ઘટને પરીચય તેં હાથે ઝાલી ટપણે સમારી તડકે મુકે તેમ લોક ઘટને પરીચય વિચારીને પદ અક્ષર આઘા પાછા હોય તેને સ મારે એવી રીતે તડકે મુકે પછે પંડીતને દેખાડી પરીપક કરે તે જણે નીમાડે દેખાડે હવે દુરજન જાણે જે પંડીત છે તેથી મહા ગુણ હરણ થશે એમ બે ળતે થકો પડીતની જડેલી કળામાં દોષ કાઢવાની દ્રષ્ટી રૂપ આગમની જવાળા ની શ્રેણી તેણે ફરી વિકરાળ એવી પોતાની નજર રૂપ અગ્ની વળી તે દુરજન નાં જે વચન તે જાણીએ નિદરૂપ અગ્નિનીવાળા તેણે કરી ઘડેલી જીલ્લા તે બહુ અગ્નીના વચમાં ગ્રંથરૂપઘડે મુકીને પાકો કરે છે અને નીમાડાની રાખ થાય તે ઘટ મુલ પસાર્યું છે કે ૧ર ' . ' ' ,
શેલડી અને દ્રાખના રસના સમુહ સરખુ કવીનું વચન છે પણ દુરજ નરૂપી અગ્નીનો જે ચડ્યા છે તે મધે નાના પ્રકારના દ્રવ્યના ચોગ થકી રૂ ડી રીતે ગુણ પુછીને પામતું એવું કહી જે વચન તે તાજી મદીરાપણાને પામે છે તે મદીરાને હર્ષિ કરી સજન પુરૂષ પાન કરીને રૂદયમાં હર્ષ ધરે છે તેથી બે આંખો ધુમાંયમાન થાય છે ઈરછાએ હર્ષના કલોલથી પણ લોકના ભાવાર્થ પામીને નાચે છે ગાય છે it ૧૩ * *, * 8 : અમારે ધન છે તે પણ માંડો ગાગત સજજન તેના પ્ર
