________________ પાછલાં વેદશાસ્ત્ર ભયમાં કે પથ્થરની બેડાળ ઘેરે નીચે દાટતા. પણ હિંદમાં તેિમજ ચીસ અને ઈટાલીમાં આર્ય લેકે મુડદાને ચીતામાં બાળતા. મરનારનું કલ્યાણ થાય એવું કેટલાક સરસ મંત્રોમાં જણાવ્યું છે. જા તું, પ્રાચીન રસ્તે થઈને જા; જે જગાએ આપણું પિતૃ ગયા છે ત્યાં તું જા; પૂર્વજોને મળજે. યમ રાજાની મુલાકાત લેજે; તારાં પાપ તજીને સધામ જા.કઈ દેહમાં ભળી જા; પ્રકાશમાન વસ્ત્રવાળું રૂપ ધારણ કર.” “જેને માટે અમૃતની નદીઓ વહે છે તેમની કને એને જવા દે જેઓએ સમાધિવડે જય મેળવ્યો છે તેમની પાસે એને જવા દો જેઓ અગોચર વસ્તુ ભણે પિતાના વિચાર દઢ કરી સ્વર્ગ ગયા છે, જેઓ યુદ્ધમાં બળવાન છે, જે વીરેએ બીજાને માટે પ્રાણુ બોયા છે, જેમણે પિતાનું દ્રવ્ય ગરીબને આપ્યું છે, તેમની પાસે એને જવા દો” પુનર્જન્મનું મત એ વખતમાં નીકળ્યું નહતું. ચિતાની આસપાસ કિંડાળું વળી ઋષિઓ મન્ત્ર ભણતા અને ખાતરીથી માનતા કે મરનાર સ્નેહી પાધરે આનંદની સ્થિતિએ પહોંચ્યા છે અને તેની પહેલાં મરી ગયેલાં વહાલાંને ભેળે થવા નક્કી તે ગયા છે. પાછળના અથર્વ વેદના એક મન્ત્રમાં કહ્યું છે કે –“તુ અમને સ્વર્ગ લઈજા. ચાલે આપણી સ્ત્રીઓને અને બાળકોને જઈ મળીએ.” “દહના ઉપાધિ પાછળ મૂકી જવાથી લંગડાપણાની અને વાંકાચુંકાં અવયવની ખામી વિનાના આ પણ સ્નેહીઓ સ્વર્ગમાં આનંદ વસે છે ત્યાં આપણાં માબાપને અને આપણું છોકરાને જોઈએ " “પાણી છાંટનાર દેવતા તને ઉપર લઈ જાઓ, હવામાં થઈ તેમની ઉતાવળી ગતિવડ ( જતાં) તને શીતળ કરો અને ઝાકળ વડે તને છાંટો.” “એને લઈ જાઓ, એને તેડી જાઓ, એને એની સંપૂર્ણ બુદ્ધિ સહિત પુણ્ય લોકમાં જવા દો.” જે અંધારી ખીણુતિની આસપાસ બેહદ આવી રહેલી છે તે - ળંગી એજન્મ આત્મા સ્વર્ગે ચઢે. જેને પાપના ડાઘા લાગ્યા છે તેના પગ ધૂઓ; તેને બે પગે ઉપર જવા દે. અંધકારને ઓળંગી ઘણું દિશામાં આશ્ચર્ય સહિત જતા અજન્મ આત્માને ઉપર સ્વર્ગે જવા દે.” પાછલાં વિદ શાસ્ત્ર - આગળ વખત જતાં જૂની મંત્રસંહિત
