________________ જઝ : પ્રથમ આવેલા વિજયી મુસલમાનો. માટે તેને ફરી દીધા. બલબને પડે જઈ બંગાળાના ફિરને ચતુરાઈ તથા ઘાતકીપણું વાપરી બેસાડી દીધું. હિંદુ બંડખોની ઉપર તિની સખ્તાઈ બેહદ હતી. દિલ્હીની દક્ષિણે વાતમાં એક લાખ રજપૂતાને વાઢી નાંખી તેણે તેમને લગભગ જડમૂળથી ઉખેડી નાંખ્યા. જે જંગલમાં નાશી જઈતિઓ ભરાઈ રહેતા હતા તેમને કપાવી નંખાવી ત્યાં બેડવાની જમીન બનાવી. તે વખતે મધ્ય એશિઆમાં મુગલના ધાડાંએ કરેલી ખુવારીને લીધે ત્યાંના રાજવંશીઓ અને કેવિઓ નાશી હિંદી દરબારના આશ્રમમાં આવી રહ્યા હતા. સ્વતંત્ર રા જ્યોના એકવાર ધણી એવા પંદર રાજાઓનું ગુજરાન મારી ઉદારતાથી થાય છે એવી બડાઈ બલબન મારતો હતો અને તેમણે બેયેલાં રાજ્યના નામ ઉપરથી તેણે દિલ્હીના મહેલાનાં નામ બગદાદ, ખારિજમ, ઘોર વિગેરે પાળ્યાં. સને ૧૨૮૭માં તે મરી ગયો. તેની પછી ગાદીએ બેસનાર વિખથી માર્યા ગયે, અને ગુલામ વંશને અંત ૧૨૯૦માં આવ્યા. ખિલજી વંશ, 129 -૧૩૨૦.—એ વરસમાં ખિલજીના હાકેમ જલાલુદીને (જલાલ-ઉદ-દીને) દિલ્હીની ગાદીએ બેશી સજવંશ સ્થાપ્યોતિ ત્રીસ વર્ષ પહોંચ્યા. ખિલજી વંશે મુસલમાની સત્તાન દક્ષિણ હિંદમાં ફેલાવી. જલાલુદીનનો ભત્રીજો અને તેની પછી ગાદીએ બેસનાર અલા-ઉદ-દીન અલાહબાદની પાસેના કરોનો ગવર્નર હતા ત્યારે, પિતાના સવારો સહિત વિંધ્યાચળમાં ધુ ને ત્રયુસે મિલને છેટે રહેલું ભીસા નામે બૌદ્ધ દેવળવાળું શહેર હતું તે તેણે લૂટયું. બુદેલખંડ અને માળવાના બળવાર રાજા રાણપર પોતાનું બળ અજમાવ્યા કેડે દક્ષિણ દેશ લૂટવાને મોટી સવારી કરવાનો મનસુબો અલા-ઉદ-દીને કર્યો. માત્ર આઠ હજાર ડેસ્વાર લઈલે દક્ષિણ હિંદના મધ્યભાગમાં પહોંચ્યો. માર્ગમાં તેણે જસુવ્યું કે હું મારા કાકાના દરબારથી નાશી રાજમહેંદ્રીના મહારાજની નોકરીમાં રહેવા જાઉં છું. બીજાને શરણે જવાને નાસનાર જાણી ઉદાર રાજપુત્રોએ તેના ઉપર હુમલો કયી નહિ, અને આલા-ઉદવને તે સમયે મહારાષ્ટ્રના હિંદુ રાજ્યના મુખ્ય શહેર દેવગિરિ
