Siddhachakra Varsh 07 - Pakshik From 1938 to 1939

Author(s): Ashoksagarsuri
Publisher: Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti

Page 60

:
:
( તા. ૯-૧૦-૩૮)
:
શ્રી સિદ્ધચક आर्तध्यान
કર્મરોગના વૈદ્ય શાસ્ત્રકાર છે.
તથા કર્મની પરંપરા પણ અનાદિની માનવી પડશે. શાસ્ત્રકાર મહારાજા ભગવાન શ્રી બીજી વાત એ કે અગ્નિનો સ્વભાવ દાહ્ય પર હરિભદ્રસૂરીશ્વરજી અષ્ટકજી નામના પ્રકરણમાં આધાર રાખવાનો છે. બાળવાની ચીજ વગર આગળ જણાવી ગયા કે આ સંસારમાં અગ્નિ ટકતો નથી, એ નવું બાળવાનું છે તો અનાદિકાળથી રખડતા જીવને પોતાની રખડપટ્ટીને ધગધગતો રહી શકે. પહેલાનો કાષ્ઠ દગ્ધ થઈ પણ ભાન નથી, અરે આ ભવની ગર્ભાવસ્થા. જાય અને નવાં ન મળે તો અગ્નિ ઓલાઈ જાય જન્માવસ્થા, બાલ્યવયમાં સ્તનપાન કર્યું. ધૂળમાં છે. જીવની સાથે પણ એક અગ્નિ-ભઠ્ઠી વળગેલી આળોટ્યો. એ અવસ્થા પણ યાદ આવતી નથી. છે કે જેને શાસ્ત્રકાર તેજસ શરીર કહે છે. કોઈ જે પોતે જાણી છે તે પણ વાત યાદ આવતી નથી, દિવસ વિક્રગતિ સિવાય આ જીવ અણાહારી રહ્યો હવે ગયા ભવની તથા અનાદિની વાત યાદ આવે નથી. કેમકે ભઠ્ઠીઓ લઈ જાય તે ટકે શાથી? જો જ ક્યાંથી ? આ તો બધું શાસ્ત્રકાર કહે છે. તેજસની ભઠ્ઠી નક્કી છે, ઓલાયા વગરની ચાલુ અસીલની માગણી વગર વકીલ બોલે છે પણ અહીં છે, તો એ પણ જીવની સાથે અનાદિકાલથી છે સમજવા જેવું છે કે નાનું બચ્ચે રોગને સમજી શકતું એ માનવું જ પડશે. જો જીવની સાથે ન હોત તો નથી, માત્ર રાડ પાડવાનું સમજી શકે છે, પણ નવો દાહ્ય મેળવ્યાં ક્યાંથી? એ ક્રિયા ચાલુ ક્યાંથી ક્યા ઔષધથી મટે તે એને ખબર નથી. તો શું ? શ્રી સૂયગડાંગમાં જણાવે છે કે ગોri Hોળ એ બાળકની દવા વૈઘન કરવી ? એ રીતે કેટલાકોએ કમેણં'નો અર્થ કર્મ એવો પણ કર્યો શાસ્ત્રકાર પણ કર્મરોગના વૈદ્ય છે. એટલે જેમ હતો પણ તે યુક્ત નથી. જ્યોતિષ અને કાર્પણ વૈદ્ય બાળકને સમજાવે તેમ જીવને સમજાવવાની આ અર્થ છે. જયોતિષ એટલે તૈજસ શરીર, કર્મનું એમની ફરજ છે.
સહગતએ શરીર, એ શરીરથી પહેલવહેલો આહાર
કરે છે. તૈજસ શરીર ન હોય તો આહાર લેવાનું જ આત્માની સાથે વળગેલી અનાદિની ભટ્ટી.
નથી. આહાર એ તૈજસ શરીરના પ્રતાપે જ થાય ઘઉંના દાણાના દષ્ટાંતથી સમજાવી ગયા છે. આહાર ન લે તો પરિણાવવાનું છે જ નહિં. કે એ કયા ખેતરમાં થયો ? બીજ ક્યારે વાવ્યું? પછી શરીર. ઈદ્રિયો, વિષયો, સાધનો વિગેરે દાણો કયો હતો? મજૂર તથા ખેડૂત કોણ હતા? તો નથી જ. કહો કે મૂળ જડ તૈજસ શરીર છે અને વિગેરે આપણે નથી જાણતા, છતાં ઉત્પત્તિ એ આહાર લે તો જ ટકે. શક્તિથી વિચારીએ તો માનવું જ પડે કે બીજા અંકુરાની પરંપરા અનાદિની છે. એ જ રીતે જન્મ