________________
૬૮ ]
સમ્યગ્દશન-૧ નહિ, નેકરી બેટી થાય અને નકરી જાય તે એ એની ખબર પણ લે નહિ.
ગાંડેય “મારું પુણ્ય.”—એમ બેલે ને ડાહ્યોય “મારું પુણ્ય.— એમ બેલે, પણ એમાં ઘણે ફેર, માટે ડહાપણથી બોલે. આ દેવાદિ મળ્યા એ પુણ્યથી, પણ કેઈ તમને દેવનું સ્વરૂપ પૂછે, તે “કેણ જાણે.” એમ કહે, તે તમને પુણ્યથી મળ્યું તેની કિંમત કેટલી? તમને જે મળ્યું છે, એ બહુ સારું છે–એમાં બે મત નથી, પણ તમે એવું શોધીને સારું મેળવવા નીકળે એવા છે? સારું મળ્યું છે, પણ સારાને સારા તરીકે સમજવાને પ્રયત્ન નથી ને? જે જેનેને પિતાને જે મળ્યું છે તેની કિંમત હેત, તે પણ આજે શ્રી જૈન શાસનની કેઈ અનેખી જાહોજલાલી હત.
“મારું પુય.' એમ મેંઢે બોલાય છે, પણ એ વાત હૈયે વસી જાય તો જ સદપયોગ થાય :
- જેમ લક્ષ્મીના રાગી એવા પણ માણસને જે એના હૈયામાં આ વાત બરાબર જચી ગઈ હોય કે મહેનત કરવા છતાં પણ લક્ષ્મી તેને જ મળે છે કે જેનું પુણ્ય હોય અને એ પુણ્યને બાંધવાને સારામાં સારો ઉપાય એ છે કે મળેલી લક્ષ્મીનું દાન કરવું.—તે, એ પ્રેમથી દાન દે છે. એની પાસે કઈ માગવા જાય, તે એને એમ લાગે છે કે–મને પુણ્ય બંધાવવાને આવ્યું! વિવેક હોય, તે તરવાનું સાધન આવ્યું એમ લાગે પણ માત્ર પુણ્ય ઉપર વિશ્વાસ હોય, તેય એ આવેલાને પુણ્યનું સાધન માનીને, જે આપે તે આનંદથી આપે. એ એમ ન કહે કે- કેમ કમાયે છે, તે જાણે છે? લેહીનું પાણી કર્યું છે! હું કમાયે છું, તે આમ દઈ દઈને ઉડાવી દેવાને માટે નહિ! પૈસા જોઈએ તે મહેનત કરે !” આ માણસ પાછો ચારમાં બેઠા હોય, તો એમ કહે કે-“પુયે લક્ષમી મળી છે.” શું એ હૈયાનું બેલે છે?
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
