________________
૧૮૪]
સમ્યગદશન-૧ અને એમ આંખ ઊઠે એટલે શુદ્ધ યથાપ્રવૃત્તિકરણ આવવા માંડે. એ વિના, શુદ્ધ યથાપ્રવૃત્તિકરણ આવે નહિ.
જીવને અનુભવથી, વિચાર કરતે કરતે એમ થવું જોઈએ કેઆ સુખ પાછળ ગમે તેટલા મંડયા રહીએ, તે પણ એથી જીવનું સ્થાયી ભલે તે થાય જ નહિ, એટલું જ નહિ, પણ આ સુખને રસ જ જીવને નરકમાંય પટકી દે અને નિગોદમાંય પટકી દે. આ સુખના રસ વિના એવું પાપ બંધાય જ નહિ, કે જે પાપ જીવને નરકમાં કે નિગોદમાં ઘસડી જઈ શકે. એટલે, જે કઈ જીવે નરકમાં કે નિગોદમાં ગયા, જાય છે કે જશે, તેમાં પ્રધાન કારણ આ સુખને રસ જ છે. અત્યાર સુધીમાં, આ જીવનું જે કાંઈ પણ ભૂંડું થયું, તે પ્રતાપ આ સંસારના સુખના રસનો જ છે. ત્યારે, જીવે સદાનું ને સંપૂર્ણ સુખ મેળવવા શું કરવું જોઈએ? આવા બધા જે વિચાર આવે, તે વિચાર પણ શુદ્ધ યથાપ્રવૃત્તિકરણના ઘરના ગણાય. આ વિચારમાંથી એને ધર્મને જાણવાની ઈચ્છા થાય અને ત્યાં જીવને અસંખ્ય ગુણ નિર્જરા થાય. આમ, સંસારના સુખ ઉપરથી જીવની આંખ ઊઠે, એટલે જીવ આગળ વધવા માંડે.
ધર્મને જાણવા સાધુ
પાસે જ જવું પડે ને ? ધર્મને જાણવાની ઇચ્છા થાય, એટલે ધર્મને જાણવાને માટે કેની પાસે જવાનું મન થાય? સાધુ પાસે જ જવાનું મન થાય ને? એકલા ધર્મને જ જીવનમાં જીવનારા હોય તે તે સાધુઓ જ હોય ને? ધર્મ જ જાણ હોય, તો ધર્મજીવીની પાસે જ જવું પડે ને ? એટલે, ધર્મને જાણવાની ઈચ્છાવાળ બનેલે જીવ, જે કઈ એને એવા લાગે કે-આ તે જીવનમાં ધર્મ જ જીવે છે, તેમને શેધી શોધીને તેમની પાસે જાય અને ત્યાં જઈને ધર્મના વિષયમાં નવું નવું જાણવાને પુરુષાર્થ કરે. જે જીવની સંસારના
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
