________________
સમ્યગદર્શનને સૂર્યોદય
[૩૬૧ એકાન્ત નિપૃહપણું આવી રીતે સંભવી શકે? નહિતર તે શ્રાવકેને માટે મોર તુ ઘટતે એમ જે કહ્યું, તે બંધબેસતું થાય જ નહિ. પછી તે, ઘણું સાધુઓને પણ ઉત્તમમાંથી બાકાત કરવા છે, કેમ કે-નિરતિચાર ચારિત્રનું અપ્રમત્તપણે પાલન કરનારા સાધુઓ જ ઉત્તમમાં ગણાય અને એ પણ જ્યાં અહીંથી કાલધર્મ પામીને દેવલોકમાં જાય કે મનુષ્યલકમાં જાય, એટલે મરણની સાથે એમનું ઉત્તમપણું પણ ચાલી જાય એમ માનવું પડે.
સંસારમાં જે મહેનત કરીએ છીએ તે પણ મોક્ષને માટે જ કરીએ
છીએ એવી સ્થિતિ જોઈએ. સમ્યગ્દર્શન પામ્યા પછી પણ અવિરતિના ગાઢ ઉદયવાળાને મુકેલી ઘણી, એને ભય ઘણે. એને સમ્યગ્દર્શનથી પતિત થઈ જાય સંભવેય ઘણે. પણ જ્યાં સુધી સમ્યગ્દર્શન બરાબર ટકેલું છે ત્યાં સુધી તે એ ઉત્તમમાં જ ગણાય, એ કેવળ મેક્ષ માટે જાનનમાં છે, એમ કહી શકાય–ભલે એને પ્રયત્ન ધીમે હોય, પણ આમ ધીમે ધીમે પણ હવે હું મેક્ષે પહોંચવાનો જ, એવી એના મનમાં ખાતરી હોય. એટલા માટે, ઉત્તમમાં માત્ર સાધુઓને નહિ લેતાં શ્રાવકેને પણ લીધા. શ્રાવકોમાં જેઓ સમ્ય. દર્શનને પામેલા હોય, તત્ત્વજ્ઞાનને પામેલા હોય અને દેશવિરતિને આચરનારા હોય એ બધા આવે. સાધુ સર્વવિરતિ આચરનારા હોય અને શ્રાવકે સર્વવિરતિધર બનવાના ભાવવાળા હાય. બેયને એ આનન્ટ હેય કે–આપણે મેક્ષના માગે જ છીએ. શક્તિવાળો સર્વવિરતિ સેવે અને ઓછી શક્તિવાળે દેશવિરતિ સેવે. દેશવિરતિ સેવવાની પણ શક્તિ ન હોય તે અમુક નિયમાદિ સેવે. પણ એ બધા જે કાંઈ પણ મહેનત કરે તે એક મેક્ષને માટે જ કરે. - સમ્યગ્દર્શન ગુણને પામેલા અને એથી મેક્ષ સિવાય જેમને બીજું કાંઈજ મેળવવાનું મન નથી, એવા છે તો
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
