________________
સમ્યગ્દષ્ટિની અવસ્થા
[૩૭૭ ખાવાનું અપાવું.” તે બચું જાય, કારણ કે–એ અજ્ઞાન છે,–એને આ દુશમન છે કે મિત્ર છે, સાચું કહે છે કે જૂઠું કહે છે, એની ગમ નથી માટે એ જાય ? તેમ તમને કે તે “અમુક જિને કહેલું છે.”—એવું એવું કહે અને એથી ઊંધું કરી બેસે તે વાત જુદી છે, પણ “શ્રી જિનેશ્વરદેએ જે કહ્યું તે જ સાચું અને તે જ શંકા વિનાનું –એ માન્યતામાં, એ વિશ્વાસમાં તે ફેર નથીને ? એ ફેર હોય તે કહો. એ વિશ્વાસ જે હૈયાને હેય તે અવસરે કામ થિઈ જ જાય.
વિચારવાનું કેમ
વિચાર્યું નથી? આમાં સઘળાય શ્રી જિનેશ્વરદેવને સ્વીકાર થઈ જાય છે. અનન્તા થઈ ગયા તે, વીસ વિહરમાન છે તે અને અનન્તા થશે તે, એ બધા જ શ્રી જિનેશ્વરને રવીકાર થાય છે. થઈ ગયા તે, વિહરમાન છે તે અને ભવિષ્યમાં થશે તે એ બધા એક જ કહે, એકસરખું કહે, એનો આ માન્યતામાં સ્વીકાર છે. એ તારકોએ કહેલું સાચું જ હોય અને શંકા વિનાનું હોય, એમાં લેશ પણ ફેર નહિ, આવું માનનારે પણ અજ્ઞાનગે, કે ઊંધે રસ્તે શ્રી જિનેશ્વરદેવના નામે દોરે તે કદાચ જાય, તે પણ એને માગે વાળ સહેલે. એ માન્યતા હૃદયપૂર્વકની હોવી જોઈએ. આવી માન્યતા દઢ છતાં કઈ દિવસ વિચારવાનું વિચાર્યું છે? જે ના, તે કેમ નથી વિચાર્યું?–એ માટે પ્રશ્ન છે.
અહી મેળ કેમ
મળતો નથી? જે વાતને તદ્દન સાચી અને નિઃશંક માનીએ, તે જીવનમાં સર્વથા દેખાય જ નહિ, હૃદયમાં એને વિચાર જ આવે નહિ, એ બનવાજોગ છે ? નહિ, છતાં અહીં તેમ બનતું હોય તે તેનું કારણ શોધવું જોઈએને ? જે વસ્તુ ઉપર અખંડ પ્રેમ હોય, જે વસ્તુ મળે
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
