________________
૨૧૬ ] 1 -
સમ્યગૂદન-૧ –એવું સાંભળવાથી એને જે અપૂર્વ આનન્દ થયેલે, એ આનન્દને એ વિસરી શકતે નહિ; અને, અમને પણ યાદ કર્યા કરતે. અમને આની કશી જ ખબર નહિ. અમે તે વ્યાખ્યાન કરીને એ ગામેથી વિહાર કરી ગયેલા. ને કેટલાક મહિના પછી વિહાર કરતાં કરતાં અમે પાછા એ જ ગામમાં આવી પહોંચ્યા. સામૈયું ચાલતું હતું ત્યાં રસ્તામાં આવીને એક માણસ અમારા પગ પાસે લાંબે થઈને સાષ્ટાંગ નમસ્કાર કરતે હોય તેમ સૂઈ ગયે. તે પણ સારો નહેાતે. કાંઈક કચ્ચડવાળે હતે. પણ એણે પિતાનાં કપડાં બગડે ને પિતાનું શરીર બગડે એની જરાય દરકાર રાખેલી નહિ. અમે ઊભા રહી ગયા. નમસ્કાર કરીને એ ઊભો થયે અને કહે કે-“મહારાજ ! તમે મારા ઉપર બહુ મોટો ઉપકાર કર્યો. તમે મને નથી ઓળખતા, પણ હું તમને ઓળખું છું. તમે પહેલી વાર અહીં આવ્યા ત્યારે વ્યાખ્યાનમાં કહેલું કે–સંસારનું કામ એ પાપ છે, માટે સંસારના કામમાં ભાગ નહિ લે અને એમ કરતાં બધા જ ગાંડે કહે તે સમજવું કે ધર્મ આવવા માંડ્યો ! તે દિવસથી મેં નક્કી કર્યું અને સંસારનાં કામ ન છૂટકે કરવા માંડયાં. પણ એક વાર મારે ઘરે લગ્ન આવ્યું અને મેં લગ્નમાં ભાગ લીધે નહિ એટલે બધાએ મને ગાંડો કહ્યો. એ, મહારાજ ! તમારે મેટો ઉપકાર. હવે તે હું ધર્મ પામવાને ને ?” આવું કેટલુંય એણે કહ્યું. એના આનન્દને પાર નહોતે. અમનેય થયું કે-જીવ બહુ સારે છે. ભદ્રિક પરિણામી છે. આને ધર્મના માર્ગે ચડાવ્યે ચડી જાય એવો છે. અને, એ જીવ પછી તે અમારા બહુ પરિચયમાં રહ્યો અને બહુ સારી રીતે ધર્મમાં આગળ વધી ગયે.
સમ્યક્ત્વના મનોરથમાં
બધા મને રથ આવી જાય આવી રીતે તમે “સમ્યક્ત્વ પામવું છે, સમ્યક્ત્વ પામવું છે.—એવા ભાવમાં રમતા થઈ જાવ અને અવસરે અવસરે એ વાત
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
