________________
સમ્યગ્દશનની ભૂમિકા
[ ૧૭૧. ભેગ ભોગવતાં કેટલે કાળ ગયે તેની ખબર પણ રહેતી નહિ. એવામાં મારા ઉપર એવી એક શારીરિક આપત્તિ આવી કે એ વખતે કઈ મારું નાથ બની શક્યું નહિ. કેઈ મને એ રાગથી ઉગારી શક્યું નહિ. બધાં સગાં-વહાલાં ને સ્નેહીજનો જોતા રહ્યા, મુંઝાતા રહ્યા, પણ કેઈ મને
ખથી છોડાવી શક્યાં નહિ. એમણે ઉપચાર ઘણું કરાવ્યા, પણ કેઈ ઉપચાર કારગત નીવડ્યો નહિ. એ વખતે મને મારા અનાથપણને ખ્યાલ આવ્યું. મને થયું કે-“આમાંનું કાંઈ જ મને શરણ આપી શકે એમ નથી.”વિચાર કરતાં કરતાં મને લાગ્યું કે-“આ સંસારમાં પરિભ્રમણ કરતા જીવને માટે ખરેખર શરણ રૂપ કાંઈ હોય તે તે એક ધમ જ છે, કે જે ધર્મ પરિણામે જીવને સંસારથી સર્વથા મુકત બનાવી દે છે ! અનંત ઉપકારી ભગવાન શ્રી જિનેશ્વરદેવોએ એ જ ધર્મ ઉપદે છે. મેં નક્કી કર્યું કે હું આ રોગમાંથી છૂટું તે તરત જ આ બધાને તજીને એક માત્ર શ્રી જિનકથિત ધર્મનું શરણ સ્વીકારું ! હવે આ સંસારમાં મારે જિનકથિત ધર્મ સિવાય કાંઈ જ કરવું નથી. મેં આવે નિર્ણય કર્યો અને બન્યું એવું કે–મારી વેદના તરત શમી ગઈ. એ જ વખતે હું માતા-પિતા–ભાઈ–ભગિની–ભાર્યા આદિ સર્વને અને સંસારના સર્વ ભેગેપભેગોને ત્યાગ કરીને ચાલી નીકળે. મેં ભગવાને કહેલા સંયમમાર્ગનું શરણ સ્વીકાર્યું. એને લઈને, આજે હું અપૂર્વ એવા સમતાસુખમાં લીન બની શકે ! હવે કહે રાજનું ! તમે અનાથ છો કે હું અનાથ છું? હું અનાથ હવે તે સનાથ બની ગયો છું અને તમે ?”
મહારાજા શ્રી શેણિકને
સમ્યક્ત્વની પ્રાપ્તિ ઃ મહારાજા શ્રી શ્રેણિક આ વાત સાંભળીને વિચારમાં પડી ગયા. એમને પણ પિતાના અનાથપણને ખ્યાલ આવી ગયો. એમને થઈ
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
