________________
મિથ્યાત્વને ગાઢ અંધકાર
[ ૧૦૦૦ સર આભિનિવેશિક મિથ્યાત્વની માન્યતામાં અને સાંશયિક મિથ્યાત્વની માન્યતામાં ભેદ છે ?
સશયિક મિથ્યાત્વમાં તે, ભગવાન શ્રી જિનેશ્વરના વચનની પ્રમાણિકતાના સંબંધમાં જ સંશય પેદા થાય છે, જ્યારે આભિનિવેશિક મિથ્યાત્વમાં તે, સંશય નથી પણ ભગવાન શ્રી જિનેશ્વરદેવને વચનના ટાપણાને લગતે નિર્ણય છે. વ–રસ–વાહિતાને અંગે એ નિર્ણય કે-“આ અર્થ જ સાચે, પછી ભલે તે શાસ્ત્રથી ગમે તેટલે બાધિત થતો હોય.'
સવ સ્વ-રસ-વાહિતા એટલે શું ?
વ એટલે પિતે, તેને જે રસ, તે રસનું વહન! એટલે કેહૈયામાં “હું”પણાની જ આગેવાની! એને લઈને વચનાદિમાં પણ હુંપણની આગેવાની ! એ નહિ જોઈએ. આગેવાની કેની જોઈએ? ભગવાન શ્રી જિનેશ્વરદેવની ! “એ તારકોએ જે કાંઈ પ્રરૂપ્યું છે. તે તેમજ છે; એ મને ન સમજાય, તે ખામી મારી; એનાથી ઊલટે ખ્યાલ આવે ને મારામાં સંશય પેદા થાય તે એ ખામી મારી, પણ ભગવાન શ્રી જિનેશ્વરદેએ જે પ્રરુપ્યું છે તે સાચું જ છે, એમાં શંકા નહિ.—આ વિચારણાને, હૈયામાં ખૂબ ખૂબ રૂઢ બનાવી દેવી જોઈએ.
જ્યાં સુધી જીવને પિતાની અલ્પતાનું અને ભગવાન શ્રી. જિનેશ્વરદેવની અનંતગુણી મહત્તાનું ભાન જીવતું રહે છે, ત્યાં સુધી તે જીવ, મિથ્યાવથી સહેલાઈથી બચી જાય છે, પણ જ્યારે
જીવ પોતાની અલ્પતાને વિસરી જાય અને પોતાની જ મહત્તાની કલ્પના કરવા માંડે, ત્યારે માન કષાય, એ કામ કરે છે કે–એવા જીવને ધકેલતાં ધકેલતાં છેક ત્યાં સુધી પણ ધકેલી જાય કે-“ સાચે અને ભગવાન શ્રી જિનેશ્વરદે બેટા.”
, કલ્યાણના અથી છેએ તે, એ જ વિચાર કરવું જોઈએ કે- ભગવાન શ્રી જિનેશ્વરદેવે એવા હતા, કે જેઓ કદી પણ કાંઈ પણ છેટું કહે જ નહિ. જેઓને રાગ નહિ, દ્વેષ નહિ, મેહ નહિ જે વીતરાગ અને સર્વજ્ઞ, એ તારકેનું વચન કદી પણ મિથ્યા હોઈ
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
