________________
સતી બંસાહા-૧
ર૩.
આવી જતી હતી.
કંચનપુરના રાજા મણિચૂડને બે રાણીઓ હતી. જ્યારે પહેલીથી સંતાન ન થયું તે બીજા લગ્ન કર્યા. પરંતુ બીજાં લગ્ન કરવા છતાં પણ તે નિઃસંતાન જ રહ્યો. ભાવ્યની સામે કેઈનું કાંઈ ચાલતું નથી. ભાગ્યમાં પુત્ર હોય તો પહેલી રાણીથી જ થાત.
એક દિવસ રાજા મણિચૂડ નાની રાણીને લઈને વનમાં ફરવા આવ્યા. સંજોગોવશાત તેઓ વિશાળ વડના વૃક્ષના નીચે ઊતર્યા, જેની નીચે બંસાલા સહિત ચાર જીવ રહેતા હતા–હરણ, હરણબાળ અને શિશુ સ્વામી મુકનસિંહ. નાની રાણીએ સૂતેલા મુકનસિંહને જોયે, તે તેને સ્વાર્થ જાગે. નાની રાણીએ રાજા મણિચંડને કહ્યું
સ્વામી! મારે હજુ સુધી નથી ભરાય, પણ આજે ભરાશે. આ બાળકને ઊઠાવી લો. હું તેનું મારા પુત્રની જેમ પાલન કરીશ. તમે પણ તે પુત્રનું મેં જેવા તલસે છો. કંચનપુરની પ્રજાને ભાવિ રાજા મળી જશે.
રાજા મણિચૂડ બોલ્યા
કેવી રીતે ઉઠાવી લઉં ? રાજા થઈને રક્ષક બનવું કે ભક્ષક ? પિતાની મા પાસે નીરાંતે સૂઈ રહ્યો છે. એક મા પાસેથી પુત્રને વિખૂટો પાડવો એ ઘેર પાપ છે. હું એ
