________________
२६
६.
भिक्षु वाङ्मय खण्ड-१ आकास द्रव्य आकास्तीकाय छें, आ पिण छती वस्त छें ताहि जी । अनंत प्रदेस छें तेहनां, तिणसूं काय कही जिणराय जी ।।
७. धर्मास्ती अधर्मास्तीकाय तों, पेंहली छें लोक अलोक प्रमांणें आकास्ती, लांबी नें
८.
जी ।
लोक प्रमांण
पहली जांण जी ।।
धर्मास्ती नें अधर्मास्ती, वले तीजी आकास्तीकाय ए तीनूं कही जिण सास्ती, तीनूड़ काल रे मांहि
जी ।
जी ।।
९.
ए तीनूइ द्रव्य छें जू जूआ, जूआ जूआ गुण परजाय जी । त्यांरी गुण परज्याय पलटें नहीं, सासता तीन काल रे मांहि जी ।।
१०. ए तीनोइ द्रव्य फेली रह्या, ते तो हालें चालें नही ताहि जी । हालें चालें ते पुदगल जीव छें, ते फिरे छें लोक रे मांहि जी ।।
११. जीव नें पुदगल चालें तेहनें, साज धर्मास्तीकाय जी । अनंता चाले त्यांनें साझ छें, तिणसूं अनंती कही परजाय जी ।।
१२. जीव नें पुदगल थिर रहें, तिणनें साज अधर्मास्तीकाय जी । अनंता थिर रहे त्यांनें साझ छें, तिणसूं अनंती कही परजाय जी ।।
जी ।।
१३. जीव अजीव सर्व दरब नो, भाजन आकास्तीकाय जी । अनंता रो भाजन तेहसूं, अनंती क परज्याय
१४. चालवानें साझ धर्मास्ती, थिर रहेवानें अधर्मास्तीकाय जी । आकास विकास भाजन गुण, सर्व द्रव्य रहें तिण मांहि जी ।।