________________
२९६
भिक्षु वाङ्मय खण्ड- १
५९. कोइ तों जीवां नें मार खवावें, केई जीव खवावें आखा जी । तिण माहे एकंत धर्म परूपें ते अनार्य री भाखा जी ॥
६०. केई जीव मारयां माहे धर्म कहें छें, ते पूरा अग्यांनी ऊंधा जी । त्यांनें जांण पुरुष मिलें जिण मारग रो, किण विध बोलावें सुधा जी ॥
६१. लोह नो गोळो अगन तपाए, ते अगन वर्ण करें तातो जी । ते पकड संडास आयों त्यां पासं, कहे बलतो गोळा थे झालो हाथो जी ॥
६२. जब पाखंडीयां हाथ पाछो खांच्यों, तब जांण पुरूष कहें त्यांनें जी । थे हाथ पाछो खांच्यों किण कारण, थांरी सरधा म राखों छांनें जी ॥
६३. जब कहें गोळों म्हें हाथे ल्यां तो, म्हांरों हाथ बळें लागें तापो जी । तो थारा हाथ बाळें तिणनें पाप के धर्म, जब कह उणनें लागा पापो जी ।।
६४. थांरो हाथ बाळे तिणनें पाप लागें तों, ओरां नें मारयां धर्म नांही जी । थे सर्व जीव सरीखा जांणों, थे सोच देखों मन मांही जी ॥
६५. जे जीव मारयां में धर्म कहें ते, रूळें काल अनंतो जी । सूयगडाअंग अधेन अठारमें, तिहां भाख गया भगवंतो जी ॥
६६. थांनक करावें छ काय हणे ते, करें अनंत जीवां री घातो जी । अहेत नो कारण निश्चें हुवो छें, धर्म जांणें तों आयो मिथ्यातो जी ॥
६७. जब कहें म्हें थांनक करावां तिणमें, जांणां छां एकंत पापो जी । तिण कहवा नें पाप कह्यों झूठ बोले, सरधा गोप विगोयो आपो जी ॥