________________
भिक्षु वाङ्मय खण्ड -१
३. एक गाडो भस्यों जमीकंद सूं, तिणमें जीव घणा अनंत हो । च्यार प्रज्या नें च्यार प्रांण छें, मारयां कष्ट कह्यो भगवंत हो ॥
२२४
४.
६.
७.
८.
काचा पांणी तणा माटा भरया, घणा जीव छें अणगल नीर हो । नीलण फूलण आदि लटां घणी, त्यांमें अनंत वताया छें वीर हो ॥
खात भीनों उकरली लटां घणी, गीडोला गधईया जांण हो । टलवल टलवल कर रह्या, यांनें कर्मां नांख्या आंण हो ॥
कायक जायगा में उंदर घणां, फिरें आमा साहमा अथाग हो । थोड़ों सो खडकों सांभलें, तो जाओं दिशोंदिश भाग हो ॥
गुल खांड आदि मिसटांन में, जीव चिहुं दिस दोड्या जाय हो । माख्यां ने मांका फिर रह्या, ते तों हुचकें माहो माहि आय हो ।
नाडों देखी नें आवें भेंसीयां, धांन दूकें बकरा गाडें आवें बलद पाधरा, माटों आय उभी छें
आय हो ।
गाय
हो ॥
पंखी चूगें उकरळी उपरें, उंदर पाछें मिनकी जाय हो । माखी नें मांका पकड लें, साधु किणनें वचावें छुडाय हो ॥
१०. भेंस्यां हाकल्यां नाडा माहिलां, सगलां रे साता थाय हो । बकरां नें अलगा कीयां, इंडादिक जीव ते वच जाय हो ॥
११. थोडा सा बलदां नें धाकल्यां, तो न मरें अनंत काय हो । पांणी पूंहरादिक किण विध मरें, नेंडी आवण न दे गाय हो ॥
१२. लट गीडोलादिक कुसले रहें, जो पंखी दीयें उडाय हो । मिनकी छछकार नसार दें, तो उंदर घर सोग न थाय हो ॥