________________
२३०
भिक्षु वाङ्मय खण्ड-१ ६. ग्यांन दर्शन चारित तीनूं तणो, साधां कीधो हो जिण थी उपगार।
ते तो तिरण तारण हुआ तेहना, उताऱ्या हो त्यांने संसार थी पार॥
७. ए तो चोर तीनूं समझ्यां थकां, धन रह्यो रे धणी ने कसले खेम।
हंसक तीनूं प्रतिबोधीयां, जीव वचीयो हो कीधो मारण रो नेम॥
८. सील आदरीयो तेहनी, असतरी हो पडी कूआ माहे जाय।
यांरो पाप धर्म नही साध नें, रह्या मूआ हो तीनू इविरत माहि॥
९. धन रो धणी राजी हुवों धन रह्यां, जीव वचीया हो ते पिण हरषत थाय।
साधु तिरण तारण नही तेहनां, नारी ने पिण हो नही डबोई आई॥
१०. कोई मूंढ मिथ्याती इम कहें, जीव वचीया हो धन रह्यों ते धर्म।
तो उणरी सरधा रे लेखें, असतरी हो {ई तिणरा लागें कर्म॥
११. जीव जीवे ते दया नही, मरे ते हो हंसा मत जांण।
मारण वाला में हंसा कही, नहीं मारें हों ते तों दया गुणखांण॥
१२. नींब आंबादिक विरख नो, किण ही कीधो हो वाढण रो नेम।
इविरत घटी तिण जीव नी, विरख उभो हो तिणरो धर्म केम॥
१३. सर घ्रह तलाव फोडण तणों, सूंस लेइ हो मेट्या आवता कर्म।
सर घ्रह तलाव भरया रहे, तिण माहि हो नही जिणजी रो धर्म॥
१४. लाडू घेवर आदि पकवान नें, खावा छोड्या हो आत्म आणी तिण ठाय।
वेंराग वध्यों तिण जीव रें, लाडू रह्यों हो तिणरो धर्म न थाय।।