________________
१०८
भिक्षु वाङ्मय खण्ड - १
१२. सुरतइंद्री तो शब्द सुणें छें, चखुइद्री रूप ले देखो रे । घाणइंद्री गन्ध नें भोगवें छें, रसइंद्री रस स्वादें विशेसो रे ।।
१३. फरसइंद्री तो फरस भोगवे छें, पांचूं इंद्रयां नों एह सभावो रे । यांसूं राग नें धेष करें ते आश्व, तिनें जीव कहीजे इण न्यावो रे ।।
1
१४. तीन जोगां नें मोकला मेले ते आश्व, मोकला मेले ते जीवो रे । त्यांनें अजीव कहें तें मूढ मिथ्याती, त्यांरा घट में नही ग्यांन रो दीवो रे ।।
१५. तीन जोगां रो व्यापार जीव तणों छें, ते जोग छें जीव परिणामो रे । माठा जोग छें माठी लेस्या रा लखण, जोग आतमा कही छें तांमो रे ।।
१६. भंड उपगर्ण सूं कोई करें अजेंणा, तेहीज आश्व जांणो रे । ते आश्व सभाव तों जीव तणो छें, रूडी रीत पिछांणो रे ।।
१७. सुची - कुसग सेवें ते आश्व, सुची कुसग सेवें ते जीवो रे । सुची - कुसग सेवें तिणनें अजीव कहें, त्यारे उंडी मिथ्यात री नीवो रे ।।
१८. दरब जोगां नें रूपी कह्या छें, ते तो भाव जोग रे छें लारो रे । दरब जोगां सूं तो कर्म न लागें, भाव जोग छें आश्व दुवारो रे ।।
१९. आश्व नें कर्म कहें छें अग्यांनी, तिण लेखें पिण उंधी दरसी रे । आठ कर्मों नें तो चोफरसी कहें छें, काय जोग तो छें अठफरसी रे ।।
२०. आश्व नें कर्म कहें त्यांरी सरधा, उठी जठा थी झूठी रे । त्यांरा बोल्या री ठीक पिण त्यांनें नांही, त्यांरा हीया निलाड री फूटी रे ।।
२१. वीस आश्व में सोलें एकंत सावद्य, ते पाप तणा छें दुवारो रे । ते जीव रा किरतब माठा नें खोटा, पाप तणा करतारो रे ।।