________________
પ્રકરણ ૩ .
અટવીના યાત્રી
તે રાત્રીએ દેદાશાહને પૂરી નિદ્રા પણ ન આવી. કેટલીયે ચૈાજના મનમાં ઘડી અને પાછી મનમાં ને મનમાં જ સમાવી દીધી. પનાએ અને તર્ક-વિતર્કેટ્ટેએ રાત્રીના છેલ્લા પહેારે તેને સંગાથ છેડયા. અરીસા જેવા તેના નિર્મળ મન:પ્રદેશ ખુલ્લા થતાં દેદાની નજરે એક પાથિવ દ્રશ્ય ખડા થયા. દૂર દૂરની ઘટાએને ચીરી જાણે કોઇ એક ચાગી તેને પેાતાની પાસે ખાલાવી રહ્યો હાય અને જાણે કે ત્યાં જ તેનાં સર્વ દુ:ખાની છેલ્લી હાળી પ્રકટવાની હાય એવા આભાસ અનુભવ્યે.
તે એકદમ શય્યામાંથી જાગૃત થયા. દ્રવતા અંત:કરણે પંચપરમેષ્ઠીનું સ્મરણ કર્યું" અને જીન શાસનના અંતરીક્ષમાં રહેલા કલ્યાણકારી અધિષ્ઠાયક દેવા ઉપર આસ્થા રાખી ઘરની બ્હાર નીકળી પડ્યો, વિમળાને જગાડી તેની અનુમતિ લેવા જેટલી પણ હિમ્મત ન ચાલી.
સારૂ ચે વિશ્વ શાંતિની સેાડમાં સૂતુ ં હતુ. સંસારીએ સૂતા હાય છે તે વખતે યાગીઓ જ માત્ર જાગતા રહી પરમાત્મચેાગ સાધી રહ્યા હાય છે. દેદો પણ આજે યાગ સાધવા નિકન્યા હતા. સંસારની સુષુપ્ત દશાના લાભ લઇને પેાતાના
