________________
( ૨૪૯ )
માંડવગઢમાં આજે સેાનાના સૂરજ ઉગ્યા છે. બાળકા, વૃદ્ધો, યુવાન અને પુરનારીઓમાં એક યા બીજી રીતે મંત્રીશ્વર અને રાણી લીલાવતીનાં જ યશેાગાન ગવાઇ રહ્યાં છે.
રાજાના મનના મેલ પણ ટળ્યા છે. જાણે માથેથી પર્વત જેટલા ખાજો ઉતર્યા હાય તેમ તે આજે ઉશ્વાસમાં હરે ક્રૂરે છે. મત્રીશ્વર પૃથ્વીકુમાર આવ્યા પછી રાજત ંત્ર કે પ્રજાપાલનની ચિંતા કરવા જેવું તેને હવે કઇ ન હેાય. મ`ત્રીશ્વરના પ્રતાપે તે આજે નિશ્ચિત બન્યા છે.
જીનમદિરામાં ઠેર ઠેર પૂજા–પ્રભાવનાના ગગનભેદી ધ્વની ગુંજી રહ્યા છે. ઉપાશ્રયમાં પણ એક જ કીર્ત્તિકથા સંભળા છે. શ્રાવકકૂળને ઉજ્જવળ કરનાર, જૈન ઇતિહાસમાં પેાતાનુ નામ અમર કરનાર પૃથ્વીકુમારના પૂર્વજોને સંભારી સંભારીને પણ તેમના પ્રતિ બહુ માન દર્શાવાય છે.
રાજાના આગ્રહથી મંત્રીશ્વરે રાજ્યની લગામ હાથ ધરી છે, પણ હવે તેમને રાજમ ત્રણા કે રાજવહવટમાં મહુ રસ રહ્યો નથી. અલખત્ત તેએ રાજકાજમાં ભાગ લે છે, પણ તેમની ચિત્તવૃત્તિ મુખ્યત્વે ધમ ધ્યાન અને આત્મકલ્યાણને વિષે જ તલ્લીન રહે છે.
ઝાંઝણકુમાર પણ હવે પિતાને પુરેપુરી સહાય કરી શકે એટલેા ઉમરલાયક અને પરિપકવ બુદ્ધિના થયા છે. તે હવે માતપિતાની સેવાભક્તિ કરવામાં કેાઇ જાતની ઉણપ આવવા દેતા નથી, તે ઘણીવાર કહે છે કે— પિતાજી ! હવે આપ ખીજી
