________________
(૧૬૬) નારીને હાથે શિથિલ બન્યો એટલે રાજા દસ ડગલાં જેટલે દૂર જઈને ઉભો રહ્યો. ત્યાં તો એક બીજું તીર આવ્યું અને રાક્ષસીના વજ દેહને ભેદી જમીન સાથે જડાઈ ગયું આજે કેટલાય કાળથી નિર્દોષ મનુષ્યને પિતાના પંજામાં સપડાવી તેમના લોહીનું પાન કરી, હિંસા અને ક્રૂરતામાં જ રાચનારી રાક્ષસીનું ફ્લેવર પૃથ્વી ઉપર પડયું. પિતાને અરણ્યની એક માત્ર સમ્રાજ્ઞી માનનાર રાક્ષસીને પોતાના જુનાં પાપકર્મનું મરણ થયું.
થડી પળો એમને એમજ વિતી ગઈ. પેથડકુમારને હવે વધુ વખત છુપા રહેવાનું ઉચિત ન લાગ્યું. ને ધીમે અને મક્કમ પગલે રાજા રામદેવ પાસે આવી ઉભો રહ્યો તના હાથમાં તીર-કમાન હતા. મુખ ઉપર પુરૂષાર્થનું ઉજજવળ ગૈરવ ચમકતું હતું. નેત્રમાંથી દયા અને માનવતાનું અમી ઝરતું હતું. “નરેંદ્ર? ઉપરા ઉપરી એ આસુરી આપત્તિએમાંથી આપને બચેલા નીરખી અમને આનંદ થાય છે.” એ ઉગારેને પ્રત્યેક શબ્દ નમ્રતાથી ભરેલે હતો.
- સિંહનો શિકાર કરતી વખતે અદ્રશ્યમાંથી એક તીર આવેલું અને માયાવી રાક્ષસીના પંજામાંથી છોડાવવા દેવદૂત જેવા કોઈ એક પુરૂષે પુરૂષાર્થ કરે એ વાતનું રાજાને તત્કાળ મરણ થયું. “સિંહના આક્રમણ વખતે તીર ફેંકનાર આપજને?” જી, હા” પેથડકુમારે નિરભિમાનપણે જવાબ આપે.
