________________
(૨૩૬) હાથને ઈસાર થતાં તે ત્યાં ને ત્યાં જ બેસી ગયે. જેનિનીએ પેલું વસ્ત્ર હાથીને ઓઢાડી દીધું.
એટલે વિધિ થયા પછી જેગિનીએ સૈને સૂચવ્યું કે –“હવે માંડવગઢના નર-નારીઓ નિશ્ચિત થાય ! હાથીનું ગાંડપણ ઉતરી ગયું છે !” ઘડીભર તે કેઈએ આ વાત સાચી ન માની. પણ કેટલીક વખત જવા દીધા પછી સને ખાત્રી થઈ કે એક ડાહ્યા નિશાળીયાની માફક હાથી પણ શાંત થઈ ગયું છે. | માવત વિગેરેએ આવી હાથીને કબજે લીધે. હાથી પણ જાણે પિતાની ભૂલને પસ્તાવો કરતે હેય તેમ હાથીશાળામાં ગયે. બંધ થયેલાં ઘરનાં બારી-બારણું ઉઘડ્યાં. જે કામ ભલભલા શૂરવીરે ન કરી શક્યા એ કામ એક બાઈ ગાંડી જેવી બાઈ કરી શકી એ જોઈ બધે આશ્ચર્ય ફેલાયું.
રાજાને પિતાને આ લાલ વસ્ત્રનાં માહાસ્ય અને આ બાઈની વીરતા જાણવાની ઈચ્છા થાય તે સ્વાભાવિક છે. તે એકદમ નીચે આવ્યું. અને જેગિની સામે અતિ નમ્રભાવે ઉભો રહ્યો. જોગિનીએ તે આગળથી જ ધારી રાખ્યું હતું કે રાજા જે માણસ હોય તે તેનું અંતર વીંધાયા વિના ન રહે. રાજાને તે પુનઃ રાજમહેલ ભણી લઈ ગઈ અને શાંતિથી એ સ્થળે બેસવાની ઈસારત કરી.
–-@LUછ-
