________________
(૨૪૬) છે તેટલે જ, પિતાનું પાપ જણાતાં પાપનું પ્રાયશ્ચિત્ત કરવા પણ તે તૈયાર રહે છે. ”
પ્રાયશ્ચિત તે જરૂર કરવું પડશે. પણ હું આકરા પ્રાયશ્ચિત્ત કરાવવાને ટેવાયેલી નથી. આ રાતું વસ્ત્ર હું રાણી પાસે થી જ લઈ આવી છું અને તે કેટલું પવિત્ર તથા સામર્થ્યયુક્ત છે તે તમે જાણો છે. હવે જે તમને ખાત્રી થઈ ચુકી હોય કે તમે શંકા–વહેમથી જ ભરમાયેલા હતા અને પૃથ્વી કુમાર તથા લીલાવતી જેવા પવિત્ર સ્ત્રી-પુરૂષોને તમે નાહક ના હેરાન કર્યા છે તે તમારી ફરજ છે કે તમારે પોતે રાણી લીલાવતીને લેવા મંત્રીશ્વરને ત્યાં જવું, તેમની ક્ષમા યાચવી અને સમારેહ સાથે રાજગઢમાં લઈ આવવા.”
એ પ્રાયશ્ચિત્ત હોય તે પછી ઉલ્લાસ કોને કહે એ મને નથી સમજાતું. હું મારા પિતાના ઉલ્લાસથી રાણું લીલાવતીને સન્માન પૂર્વક મહેલમાં લઈ આવીશ. મંત્રીશ્વરને પણ બંદીખાનેથી મુક્ત કરીશ અને આપની પણ...”
“મારી વાત તે રહેવા જ છે. હું કઈમાં નથી અને છું તે બધામાં જ છું. મને તમે બીજી વાર નહીં મળી શકે. આવતી કાલે હું કયાં હઈશ તે પણ તમે નહીં જાણે.” જેગિનીના આ છેલ્લા શબ્દો રાજાને ન ગમ્યા. પરંતુ અત્યારે તે તે રાજા મટી દાસાનુદાસ બની ગયું હતું. તે વધારે આ ગ્રહ ન કરી શક્યા.
જેગિનીએ, તે પછી, અરણ્યમાં મારા પિતે જ કેવી
