________________
પ્રકરણ ૨૬ મું.
શકા–વ્હેમ ટળે છે !
“ કહેા, રાજન ! વાતને ક્યાંથી શરૂ કરીશું ? ” એક સુસજ્જીત ગૃહમાં દાખલ થતાં, સ્હેજ પાછા ફરીને જોગિનીએ કહ્યું.
રાજા જયસિંહની બુદ્ધિ કામ કરતી કંટાળી ગઈ હતી. એક બાળકમાં અને તેનામાં અત્યારે બહુ લાંખા તફાવત ન હતા. જોગિનીના શબ્દો સાંભળી તે સ્હેજ ચમક્યા શબ્દોના અર્થના વિચાર કરવા લાગ્યા.
એમ વાત વાતમાં જો ચમકશે તેા આપણી વાત લાંખી નહીં ચાલે, હજી તેા તમારે ઘણી કઠણ છાતી રાખીને આખી કથા સાંભળવી પડશે–અપ્રિય પણ પરિણામે હિતાવહ સા સાંભળવાં પડશે. ” જોગિનીએ એક સાદા આસન ઉપર બેસતાં આ શબ્દો કહ્યા. રાજા પણ ખરાખર તેની સામે-થેાડે દૂર બેઠે.
જવાની આકાંક્ષા રાખ્યા વિના જ જોગિનીએ પુન: શરૂ કર્યું:—“ તમે એક રાજા છે-મહિપાળ છે, છતાં આખરે તેા એક મનુષ્ય જ છે. માર્ગે જતાં સામાન્ય માણસે જે શંકા-વ્હેમ વિગેરેથી વીંટળાયેલા હાય તે જ પ્રકારની
